ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 280

دادی؛ سفره رحمتت را در آن گستردی و در آن به عفوت بر بندگان منّت نهادی، و عطايت را در آن بزرگ كردی، و به وسيله آن بر بندگانت تفضّل و احسان فرمودی.

خدايا! من بنده تو هستم كه پيش از آفريدنش، و پس از به وجود آمدنش، بر او انعام كردی؛ پس او را از جمله كسانی قرار دادی، كه به آيينت هدايت كردی، و برای ادای حقّت توفيقش دادی، و با ريسمان رحمت و لطفت حفظش كردی، و در حزب خود واردش كردی و به دوستی دوستانت و به دشمنی دشمنانت ارشادش كردی. سپس او را دستور دادی، ولی فرمان نبرد. از زشتی ها بازش داشتی، ولی باز نايستاد. از معصيتت نهيش فرمودی، ولی امرت را مخالفت كرد و به جانب نهيت شتافت، نه از باب دشمنی با تو و گردنكشی در برابر تو؛ بلكه هوای نفسش او را به چيزی دعوت كرد كه تواش از آن دور كردی و بر حذر داشتی، و دشمنت و دشمنش او را در اين زمينه كمك داد، تا در عين معرفت به تهديدت بر گناه اقدام كند، در حالی كه به عفوت اميدوار، و به گذشتت اطمينان داشت. در صورتی كه او با اين همه محبّتی كه در حقش مبذول داشتی، و اين همه نعمتی كه به او بخشيدی، سزاوارترين بندگانت بود كه مرتكب معصيت نشود، و قدم در عرصه گناه نگذارد.

اينك منم كه در برابرت قرار دارم، خوار، ذليل، فروتن، متواضع، ترسان، و معترف به گناهان بزرگی كه بر دوش برداشته ام، و خطاهای سنگينی كه مرتكب شده ام، در حالی كه به چشم پوشيت پناهنده، و به رحمتت متمسّكم. يقين دارم كه امان دهنده ای مرا از عذابت امان نمی دهد، و باز دارنده ای مرا از كيفرت باز نمی دارد؛ بنابراين ای كه به خاطر بدكرداريم از من روگردانده ای، به من بازگرد؛ همان گونه كه با پوششت نسبت به كسی كه مرتكب گناه شده باز می گردی، و از عفوت به من ببخش؛ همان گونه كه از عفوت به تسليم شده به