ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 123

بقعه با بركت از جانب راست كوه طور، از دل درخت و در زمين مصر، با نه معجزه آشكار و روزی كه دريا را برای بنی اسرائيل شكافتی، و در چشمه های جوشنده كه با آن شگفتيهايی در دريای سوف برساختی و آب دريا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستی و بنی اسرائيل را از دريا به خشكی رساندی و وعده نيكويت بر آنان كامل گشت به خاطر آنكه شكيبائی ورزيدند و آنان را وارث مشارق و مغارب زمينی كه در آن جهانيان را بركت دادی نمودی و فرعون و سپاهيان و مركبهايش را در دريا غرق كردی و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شكوه تر، گرامی تر، و به بزرگی ات كه با آن بر موسی كليمت (درود بر او) در طور سينا جلوه كردی و نيز برای ابراهيم (درود بر او) خليلت پيش از آن در مسجد خيف و برای اسحاق برگزيده ات (درود بر او) در چاه شيع و برای يعقوب (درود بر او) پيامبرت در بيت ايل و وفا كردی به پيمانت برای ابراهيم (درود بر او) و به سوگندت برای اسحاق و به شهادتت برای يعقوب و به وعده ات برای اهل ايمان و برای دعاخوانان به نامهايت كه اجابتشان كردی و به بزرگی ات كه برای موسی بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمايان شد، و به نشانه هايت كه در زمين مصر، به بزرگواری عزّت و غلبه ات واقع شد، با نشانه های تحسين برانگيز و حاكميت نيرومند و در سايه قدرت پرشكوت، به مقام كلمه تامّه، و كلماتی كه با آن بر اهل آسمانها و