مرگ و فرصت ها، ص: 276

اين بريدن ارزان نيز تمام نشد؛ از ملكه بودن عزل شدم، طلاها، لباس ها، كاخ و مقام را گرفتند، من ماندم و يك بدن كه آن را به چهار ميخ كشيدند و سنگ سنگينی را روی من انداختند كه تمام اسكلتم زير اين سنگ تكه تكه شد، اما گفتم: من به حرف های موسی عليه السلام، خدا و بهشت يقين كردم.

اما اگر فرصت را غنيمت نمی دانست، ملكه مانده بود و بعد نيز مرده بود و در تاريخ فراموش شده بود. اما پروردگار به عنوان الگوی ايمان او را در قرآن آورده، آن هم نه الگوی ايمان برای زنان، «ضرب الله مثلًا للنساء» نگفت، بلكه گفت:

«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا»

يعنی ای سلمان! ای ابوذر! ای حبيب بن مظاهر! اگر الگو می خواهيد، اين الگو است.

اين چه قيمت و ارزشی است كه در شب های احياء، چند ميليون نفر قرآن را روی سر می گذارند و می گويند:

«و بحقّ كلّ مؤمن مدحته فيه» «1»

كه يكی از اين مؤمن های مدح شده در قرآن حضرت آسيه عليها السلام است كه چند ميليون نفر، در سه شب به خدا بگويند: خدايا! به حق همسر فرعون، ما را راه بده.

اين غنيمت دانستن فرصت است.

عالمی را در يك شهری ديدم كه خيلی مؤدب و باوقار بود. پای منبر او را ديده بودم و نمی دانستم كيست؟ از منبر پايين آمدم، به كنارم آمد، گفت: خودم تنها نيامده ام، چند نفر را با خودم آورده ام. بعد گفت كه كجا درس خوانده، چقدر خوانده و چه كار می كند. گفتم: پدر شما از علما است؟ چون نشان می داد كه از آقازاده ها باشد، خيلی باوقار وسنگين بود.

لبخندی زد و گفت: من از خانه ای آمده ام كه فرصت عمر را غنيمت دانستم و

______________________________
(1)- مستدرك الوسائل: 6/ 377، باب 41، حديث 7027.