یک دم و یک نفخه از نفخه هاى الهیّه زمانى است که وقتى دمیده مى شود که عبارت است از آن نفخه از اراده او، فعل او، عنایت او، لطف او، توجه او و رحمانیّت او در دنیا انسان از نیستى با آن دم الهیّه و با آن کُنِ تکوینى :« اِنَّمَا اَمْرُهُ اِذَا اَرَادَ شَیْئاً اَن یَقُولَ لَهُ کُن . . . »2.شان او این است که چون پدید آمدن چیزى را اراده کند ، فقط به آن مى گوید : باش .به وجود مى آید و این دم و نفخه اول او را تا صورت گرفتن بدرقه مى کند، از هستى بهره مند مى کند، زمانش هم از بیرون آمدن از نیستى شروع مى شود تا وقتى که در رحم مادر شکل انسانى انسان به خودش مى گیرد. این یک دم است.
