روايتى درباره بداخلاقى از وجود مبارك حضرت باقر عليه السلام براى شما نقل كنم.
شما مى دانيد كه درميان موادّ غذايى در كره زمين، ثابت شده است كه بالاترين، بهترين، سالم ترين و پر ويتامين ترين ماده غذايى عسل است، البته اگر جنس دوپا دست به كندو نبرد و زنبور فقط شهد گل و گياه را بخورد و عسل طبيعيى توليد كند كه اگر هزاران سال بماند، خدا طورى مقرر كرده است كه ميكروب به آن اثر ندارد و فاسد نمى شود.
فكر كنيد عسل فروش بيايد به عسل ناب طبيعى، سركه تند و ترش بزند و همه را به هم بزند. حال مى خواهد اين عسل را بفروشد، چه كسى مشترى اين عسل است؟ هيچ كسى.
چرا؟ چون سركه عسل را خراب مى كند. مردم عسل و سركه را جدا مى خرند.
اكنون كه با هم مخلوط شده و سركه و عسل هر دو خراب شده اند، ديگر چه فايده اى دارند؟ امام باقر عليه السلام مى فرمايد: شخص نماز خوان، روزه گير، عمره و مكّه برو، خمس بده، اما بداخلاق، در پيشگاه خدا مانند عسلى است كه با سركه تند مخلوط شده باشد، خدا اين چنين شخصى را در قيامت نمى خرد؛ چون آلودگى دارد و خراب است.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
