نفس روزه‏دار

در ماه مبارك رمضان خود را به حقيقت به منزله مريضى كه اصلًا اشتهاى به طعام و آشاميدنى ندارد قرار بده، يعنى آن چنان به روزه حقيقى متصل شو كه گويا از دنيا و ما فيها بريده اى، در چنين حالى هر لحظه فقط و فقط متوقع شفاى خود از مرض گناهان باش.

گناهان عقل، قلب، روح، نفس، اعضا و جوارح كه به راستى مريضى و نسخه تو روزه حقيقى و طبيبت خداست، در گرفتار بودنت به اين مرض توجه به اشتهايت نداشته باش كه توجه به اشتها اولًا به صلاح تو نيست ثانياً قاتل توست:

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: يا عِبادَ اللّه أَنْتُمْ كَالْمَرْضى وَرَبُّ الْعالَمينَ كَالطَّبيبِ فَصَلاحُ الْمَرضى فيما يَعْمَلُهُ الطَّبيبُ وَيُدَبِّرُهُ بِه لافيما يَشْتَهيهِ الْمَريضُ وَيَقْتَرِحُهُ:

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: اى مردم! شما مانند مريضان هستيد و پروردگار عالم براى شما چون طبيب است، پس صلاح مريض در آن است كه طبيب عمل مى كند و تدبير مى نمايد، نه در آنچه كه مريض آن را ميل دارد و مى پسندد.

آرى، هر كس با دقت به خويش مراجعه كند مى بيند كه عقلش دچار جهل، قلبش دچار بسيارى از امراض مانند وسوسه، غرور، حسد، كبر، ريا، حب جاه و شهوت و ديده و گوش و دست و پا و شكم و شهوت هر يك داراى امراضى هستند و طبيب اين امراض و معالج اين دردها قطعاً خود انسان نيست، اين خداى مهربان است كه با توجه و عنايت و به وسيله انبيا و امامان عليهم السلام و كتب آسمانى معالج انسان مى باشد و اين انسان است كه براى درمان دردها بايد به نسخه هاى شفابخش الهى عمل كند كه از جمله آن نسخه ها روزه همراه با شرايط است.

به خود مغرور نباشيد و درباره خود تصور سلامت نداشته باشيد، تا هستيد خود را مريض و خداى مهربان را طبيب خود بدانيد كه در همه كره زمين، سالم اندك و مريض بسيار زياد است.