در عالم طبيعت و جهان هستى كه از آن تعبير به جهان تكوين مى كنند و در همه مراحل حيات نباتات و حيوانات ، تقوا حاكم است . اگر موجودات عالم به تناسب وجود خود تقوا نداشتند ، تا كنون فساد همه بساط دنيا را از بين برده بود .
مقدار هوا دور كره زمين، تركيبى از اكسيژن و ازت است و كارش تنها اين نيست كه تنفس موجودات زنده و نباتات را تأمين كند . اين يكى از كارهاى آن است .
كار بسيار عمده اش ، حفظ كره زمين از حملات شبانه روزى سنگهاى آسمانى است كه ميليون ها قطعه دايم از كرات ديگر رها مى شود و به سوى زمين هجوم مى آورد و در برخورد سريعى كه با جوّ متراكم مى كند ، نابود شده ، تبديل به پودر مى شود و زمين و ساكنان زمين از خطر نابودى در امان مى مانند . بنابراين ، اين چندين كيلومتر هوايى كه دور زمين است ، تقواى ) حفاظ و محافظ ( زمين است .
بسيارى از گياهان را مى بينيد كه بدنه آنها پوشيده از تيغ هاى قوى و سنگين است . اين باعث مى شود كه موجودات موذى و موجودات مضرّ و زيان دار نتوانند از تنه گياه بالا بروند و خودشان را به گل ، شكوفه و محصول گياه برسانند و نيازمندان به محصولات نباتى را محروم كنند .
اگر بسيارى از گياهان اين )حفاظ( تقوا را نداشتند ، خيلى از موجودات نرم تن ، راحت از تنه و ساقه گياهان بالا مى رفتند و محصولات را نابود مى كردند . در دايره تكوين ، تقواى تكوينى اين پوشش را به عالم هستى داده است .
منبع : پایگاه عرفان
