تأثير مكان و زمان در پاداش

زمان و مكان نيز در جزاى اعمال، مؤثر است. در روايات آمده است كه مثلاً يك ركعت نماز در مسجد الحرام، با صد هزار ركعت نماز برابر است ؛[8] يعنى شما ده ركعت نماز در مسجد الحرام مى‏خوانيد، اما يك ميليون نماز براى شما ثبت مى‏شود، حتى اگر اين نماز، مستحب هم باشد، اين مطلب صادق است.

خزانه خداوند محدوديت ندارد، خزانه‏اى نيست كه حجم و طول و عرض 

داشته باشد. اگر شما تا پايان روزگار هم كه زنده باشيد و اين نمازها را بخوانيد، به همين شكل، پاداش آن را به شما برمى‏گردانند. در مسجد پيامبر  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هر يك ركعت نماز، پاداش ده هزار ركعت را دارد. وقتى انسان به زيارت سيدالشهدا  عليه‏السلام مى‏رود، حتى اگر با هواپيما و ماشين برود، از درِ خانه تا حرم أبى‏عبداللّه‏، در برابر هر قدم، ثواب يك حج و عمره قبول شده به او مى‏دهند.[9] خزانه و كَرم بى نهايت است. اين‏ها در برابر كارهاى مستحب است.

در امور واجب نيز اين چنين است؛ مثلاً درباره روزه مى‏فرمايد: «الصوم لى» روزه مال من است. تو اين اندازه ظرفيت ندارى كه روزه مال تو باشد. روزه مال من است و هيچ كس در اين عالم، نمى‏تواند پاداش روزه را حساب كند.

«و أنا أجزى»[10]

پاداش روزه، در روز قيامت، بر عهده من است كه در آن روز، به تو عطا مى‏كنم.

ثواب ختم قرآن

امام صادق  عليه‏السلام در روايتى قطعى ـ كه بيشتر زُوّار به آن عمل مى‏كنند ـ مى‏فرمايد : «هر كس در مكه، يك ختم قرآن كند، از دنيا نمى‏رود مگر اين كه پيامبر را ببيند و جاى او را در بهشت به او نشان دهد».[11] اين ثواب يك عمل مستحب است، اما واجبات كه جاى خود دارند.