يك گناه بسيار سنگين جابجايى مقام است. يعنى آن كسى را كه برايش جايگاهى گذاشته اند اين جايگاه را تغيير دهند. كسى مثل اميرالمؤمنين على عليه السلام كه شايسته امامت است، در صف مأمومين قرار بدهند و ديگرى را به امامت انتخاب
كنند، اين جابجايى، كار فاسق است.
كسى كه دانش كارى را دارد در جايى قرار بدهند كه وجودش هيچ نفعى ندارد. مى گويند چون در دار و دسته ما نيست نبايد در جايگاه الهى و انسانيش باشد، او برود هر كه را ما مى پسنديم جاى او قرار بدهيم.
اين جابجايى در تاريخ انجام گرفته و هنوز هم مى گيرد و چه زيانهايى به جوامع وارده كرده است كه بعضى هايش مثل جابجا كردن اميرالمؤمنين عليه السلام تا به حال زيانهايش جبران نشده است.
توبه، يعنى من كه قدرت دارم از اين جابجايى هاى نابجا برگردم، يعنى اين جابجايى هاى نابجاى خطرناك و زيانبارِ براى دين و براى كشور و براى ملت را رها بكنم.
خدا به انسان نمى گويد برو، بلكه به آن كسى كه انسانيتش را از دست داده مى گويند برو، اما آن كسى كه انسان است و آن كسى كه به انسانيت بر مى گردد، مى گويند: « تَعَالَوْاْ » بيا. مى گويند: « يَـعِبَادِىَ » بنده من. مى گويند: « يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ » مى گويند: « وَ لِذَ لِكَ خَلَقَهُمْ » رحمت براى تو گذاشته، شفاعت و مغفرت براى تو است، اما آن كسى كه از چارچوب انسانيت بيرون است، تا بيرون است مى گويند: برو
« قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ * وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِى إِلَى يَوْمِ الدِّينِ »
منبع : پایگاه عرفان
