دل سودا زده

دل سودا زده‌ام ناله و فریاد كند

هر زمان یاد غم سید سجاد(علیه‌السلام) كند

بى گمان اشك به رخساره بریزد از چشم

هر كه یادى ز گرفتارى آن راد كند

بود در تاب تب و بسته به زنجیر ستم

آن كه خلقى ز كرم از الم آزاد كند

به جز از شمر ستمگر نشنیدم دگرى

با تن خسته كسى این همه بیداد كند

تن تب‌دار و اسیرى و غم كوفه و شام

واى اگر شِكوه این قوم بر اجداد كند

خون ببارد ز غم مرگ پدر در همه عمر

چون كه از واقعه كرب و بلا یاد كند

غیر زینب كه بُد آن قافله را قافله‌دار

كس نبودى كه بر آن غمزده امداد كند

نتوان ماتم سجاد نوشتن «خسرو»

دل اگر سنگ بود ناله و فریاد كند

                                                                                                                                  "محمد خسرونژاد"