دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه محمود صلواتی

(1) اى خدايى كه شگفتيهاى عظمتت را پايانى نيست، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از سرگرانى در برابر عظمتت باز دار.

(2) اى آنكه زمان فرمانرواييت را پايانى نيست، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از كيفرت رهايى بخش.

(3) اى آنكه گنجينه‌هاى رحمتت نامتناهى است، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از رحمتت بهره‌ور فرما.

(4) اى آنكه ديدگان از ديدارت فرو مانند، بر محمد وخاندانش درود فرست و ما رابه مقام قربت نزديك ساز.

(5) اى آنكه در برابر عظمتت عظمت‌ها حقيرند، بر محمد و خاندانش درود فرست وما را نزد خود گرامى‌دار.

(6) اى آنكه هر نهان پيشت آشكار است، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما در پيشگاهت رسوا مساز.

(7) بار خدايا، ما را به بخشايشت از بخشايش بخشندگان بى‌نياز گردان، و به پيوندت وحشت گسستن از ديگران را از ما باز گردان، تا با بخشايشت به ديگران نگراييم، و در پناه عنايتت از هيچ كس نهراسيم.

(8) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به سود ما تدبير كن نه به زيان ما، براى ما مكر كن نه بر ما، و پيروزى را براى ما قرار ده نه براى دشمنان ما.

(9) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از خشمت بدور دار، و به رحمتت نگهدار، و به سوى خود آر، و از خود دور مدار كه هر كه را تو نگهدارى به سلامت رهد، و هر كه را راه نمايى دانا گردد و هر كه را به خود نزديك گردانى غنيمت برد.

(10) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از پيشامدهاى ناگوار زمان، و شر دامهاى شيطان، و تلخى قهر سلطان، كفايت فرما.

(11) بار خدايا، بى نيازان به نيرويت بى نيازند، پس بر محمد وخاندانش درود فرست و ما را بى‌نياز گردان، بخشندگان از خوان گسترده‌ات مى‌بخشند، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و بر ما عطا بخشاى، راه يافتگان به پرتوت راه يافته‌اند، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و راهمان بنماى.

(12) خداوندا، آن كس را كه تو يارى كنى، به خوارى كس زيان نبيند، و آن كس را كه تو عطا بخشى به محروم كردن كس محروم نشود، و آن كس را كه تو راهنمايى به گمراهى كس گمراه نگردد.

(13) پس، بر محمد وخاندانش درود فرست و ما را به عزتت از آسيب بندگانت در امان بدار، و به بخشايشت از ديگران بى نياز گردان و با راهنماييت ما را به حق رهبرى فرما.

(14) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سلامت دلهامان را در ياد عظمتت، آسايش تن‌هامان را در شكر نعمتت، و گويايى زبانمان را در وصف احسانت قرار ده.

(15) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از دعوت كنندگانى كه به سويت مى‌خوانند، از راهنمايانى كه به كويت راهنمايند، و از برگزيدگانى كه به پيشگاهت نزديكند به شمار آور، اى مهربانترين مهرگستران.