دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) اى كسى كه شگفتيهاى عظمتت پايان نمى‌پذيرد بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از جدال در عظمتت باز دار.

(2) و اى كسى كه مدت پادشاهيت به آخر نمى‌رسد، بر محمد و آلش رحمت فرست. و گردنهاى ما را از بند عقاب خود آزاد ساز.

(3) و اى كسى كه خزانه‌هاى رحمتت فانى نمى‌شود، بر محمد و آلش رحمت فرست و براى ما در رحمت خود بهره‌اى برقرار كن.

(4) و اى كسى كه ديدگان از ديدنت فرومى‌ماند، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به ساحت قرب خود نزديك ساز.

(5) و اى كسى كه در برابر قدر و منزلتت قدرها و منزلتها خوار و بى‌مقدار است، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را نزد خود گرامى دار،

(6) و اى كسى كه اسرار اخبار در نظرت آشكار است بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را نزد خود رسوا مساز.

(7) بار الها، به بركت بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بى‌نياز فرما، و با پيوستن خود ما را از وحشت كسانى كه از ما مى‌برند نگهدار، تا با وجود بخشش تو از ديگرى مسئلت نكنيم و با وجود احسان تو از احدى نترسيم‌

(8) بار الها پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و به نفع ما تدبير فرماى و بر ضرر ما تدبير منماى، و مكر خود را درباره‌ى دشمنان ما قرار داده و متوجه ما مساز و ما را پيروزى ده و ديگران را بر ما پيروز مگردان.

(9) بار الها بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را از خشم خود نگاهدار و به لطف خود حفظ كن و به سوى خود رهبرى نما و از خود دور مگردان. زيرا هر كه را كه تو نگاهدارى سالم مى‌ماند و هر كه را كه تو هدايت كنى دانا مى‌شود و هر كه را كه تو مقرب سازى غنيمت مى‌برد.

(10) بار الها. بر محمد و آلش رحمت فرست. و ما را از تندى و سختى مصائب روزگار و شر دامهاى شيطان و تلخ قهر سلطان نگاه‌دار.

(11) بار الها، همانا كه بى‌نيازان به فضل قوت تو بى‌نياز مى‌شوند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را بى‌نياز كن و همانا كه عطاكنندگان از مازاد عطاى تو مى‌بخشند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و به ما عطا فرماى. و همانا كه راه يافتگان در پرتو نور ذات تو راه مى‌يابند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را رهبرى نماى.

(12) بار الها. هر كه را تو يارى دهى خوار ساختن خواركنندگان زيان نرساند و هر كه را تو عطا كنى امساك ممسكان از او نكاهد. و هر كه را تو هدايت كنى گمراه ساختن گمراه‌كنندگان از راه نبرد

(13) پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را به قوت خود از (شر) بندگانت بازدار، و به عطاى خويش از غير خود بى‌نياز فرماى و به وسيله‌ى ارشاد خود به راه حق ببر.

(14) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و سلامت دلهاى ما را در ياد كردن عظمت خود و آسايش بدنهامان را در شكر نعمت خود و چربزبانيمان را در توصيف عطاى خود قرار ده.

(15) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از دعوت‌كنندگانت كه به سوى تو مى‌خوانند و از راهنمايانت كه به سوى تو دلالت مى‌كنند و از خاصانت كه نزد تو اختصاص يافته‌اند قرار ده، اى بخشنده‌ترين بخشندگان