دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) اى كسى كه شگفتيهاى عظمتت پايان نمى‌پذيرد بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از جدال در عظمتت بازدار.

(2) و اى كسى كه مدت پادشاهيت به آخر نمى‌رسد، بر محمد و آلش رحمت فرست، و گردنهاى ما را از بند عقاب خود آزاد ساز،

(3) و اى كسى كه خزانه‌هاى رحمتت فنا نمى‌پذيرد بر محمد و آلش رحمت فرست، و براى ما در رحمت خود بهره‌اى برقرار كن.

(4) و اى كسى كه ديدگان از ديدنت فرو مى‌مانند، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به ساحت قرب خود نزديك ساز.

(5) و اى كسى كه در برابر قدر و منزلتت قدرها و منزلتها خوار و بى مقدارست، بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را نزد خود گرامى دار.

(6) و اى كسى كه اسرار اخبار در نظرت آشكار است، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را نزد خود رسوا مساز.

(7) خدايا به بركت بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بى‌نياز فرما، با پيوستن خود ما را از وحشت كسانى كه از ما مى‌برند، نگهدار. تا با وجود بخشش تو به در ديگر روى نياوريم و با وجود احسان تو از احدى نهراسيم.

(8) خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و بنفع ما تدبير فرماى و بر ضرر ما تدبير منماى. و مكر خود را درباره‌ى دشمنان ما قرار داده، و متوجه ما مساز و ما را پيروزى ده و ديگران را بر ما پيروز مگردان.

(9) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از خشم خود نگاهدار و به لطف خود حفظ كن و به سوى خود رهبرى نما و از خود دور مگردان. زيرا هر كه را كه تو نگاه‌دارى سالم مى‌ماند، و هر كه را كه تو هدايت كنى دانا مى‌شود و هر كه را تو مقرب سازى غنيمت مى‌برد.

(10) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از تندى و سختى مصائب روزگار و شر دامهاى شيطان و تلخى قهر سلطان نگاه‌دار.

(11) خدايا همانا كه بى‌نيازان به فضل قوت تو بى‌نياز مى‌شوند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ما را بى‌نياز كن، و همانا كه عطاكنندگان از مازاد عطاى تو مى‌بخشند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و دست عطا به جانب ما بگشاى. و همانا كه راه يافتگان در پرتو نور ذات تو راه مى‌يابند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را رهبرى نماى.

(12) خدايا هر كه را تو يارى دهى خوار ساختن خواركنندگان به او زيان نرساند، و هر كه تو عطا كنى امساك ممسكان از او نكاهد، و هر كه را تو هدايت كنى گمراه ساختن گمراه كنندگان از راه نبرد.

(13) پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به قوت خود از شر بندگانت بازدار، و به عطاى خويش از غير خود بى‌نياز فرماى، و در پرتو ارشاد خود به راه حق رهسپار ساز.

(14) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و سلامت دلهاى ما را در ياد كردن عظمت خود و آسايش بدنهامان را در شكر نعمت خود و چربزبانيمان را در توصيف عطاى خود قرار ده.

(15) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از دعوت كنندگانت كه بسوى تو مى‌خوانند، و از راهنمايانت كه به سوى تو دلالت مى‌كنند و از خاصانت كه نزد تو اختصاص يافته‌اند قرار ده، اى مهربانترين مهربانان.