دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه علی نقی فيض الاسلام اصفهانی

(1) اى آنكه شگفتيهاى بزرگى او (كمال ذات، بلندى مقام، بزرگى قدرت، بى‌نيازى از خلق، نيازمندى خلق به سوى او و مانند آنها، يا فكر و انديشه‌ى در مخلوقات شگفت‌آور او كه آنها كمال عظمت او را مى‌نماياند) پايان ندارد (پس اگر انديشه‌كنندگان روزگار در شگفتيهاى يك مصنوع او انديشه نمايند انديشه‌ى آنان به جائى نمى‌رسد) بر محمد و آل او درود فرست، و ما (گناهكاران) را از ستم در عظمت خود بازدار (چون ارتكاب گناه و عدول از حق، خود يك نوع جورى است نسبت به عظمت خالق)

(2) و اى آنكه مدت پادشاهى (قدرت و توانائى) او به آخر نمى‌رسد، بر محمد و آل او درود فرست، و گردنهاى ما را از عذاب و كيفرت (دوزخ) آزاد فرما (رقبه و گردن به جاى همه‌ى انسان به كار رفته)

(3) و اى آنكه گنجينه‌هاى رحمت (احسان و بخشش) او نابود نمى‌گردد، بر محمد و آل او درود فرست، و براى ما در رحمت خود بهره‌اى قرار ده (و اينكه بهره از رحمت را درخواست نموده براى آنست كه از بهره مقصود به دست آيد چون بهره‌ى از رحمت حق تعالى عالم را از نعمت و عفو و بخشش او فراگيرد)

(4) و اى آنكه چشمها از ديدن او بازمى‌مانند (چون ديده شدن از لوازم جسم است و حق تعالى جسم نيست) بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (با ياد خود و كردار پسنديده) به قرب (رحمت) خود نزديك نما

(5) و اى آنكه در برابر منزلت او منزلتها كوچك (ناچيز) است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را نزد (احسان) خود گرامى بدار

(6) و اى آنكه درونهاى اخبار نزد او هويدا است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (روز رستاخيز) نزد خود (به آنچه دانى) رسوا مگردان‌

(7) بار خدايا به بخشش خود ما را از بخشش بخشندگان بى‌نياز گردان (هبه به معنى بخشش بى‌عوض است و معنى حقيقى آن جز درباره‌ى خداى تعالى يافت نمى‌شود، زيرا او است كه نياز هر نيازمندى را بدون عوض و غرضى مى‌بخشد) و با صله و پيوستن (احسان و بخشش خود) ما را از ترس كسانى كه با ما قطع كرده دورى مى‌گزينند نگهدار تا با بخشش تو به ديگرى رو نياندازيم، و با احسان تو از (دورى گزيدن) ديگرى نترسيم‌

(8) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به سود ما تدبير فرما و به زيان ما كيد منما (كيد اراده‌ى زيان رساندن به ديگرى است از روى پنهانى و آن از خلق حيله و فريب است و از خداى تعالى تدبير به حق و مجازات اعمال خلق است) و براى (دشمنان) ما مكر كن و با ما مكر مكن (مكر خدا بلا و گرفتارى از جانب او است به دشمنانش) و ما را (بر دشمنان دين) پيروز گردان و (آنها را) بر ما پيروز مگردان

(9) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از (خشم) خود نگهدار، و به (لطف) خود حفظ فرما، و (به راه راست) به سوى خود راهنمائى كن، و از (رحمت) خود دور مگردان، زيرا هر كه را تو (از خشم خود) نگهدارى (از هر پيشامدى) سالم و بى‌گزند مى‌ماند، و هر كه را (به صراط مستقيم) راهنمائى فرمائى (به حقائق پى برده و) دانا مى‌شود، و هر كه را به سوى (رحمت) خود نزديك گردانى غنيمت و سود (نيكبختى هميشگى) مى‌برد

(10) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از سختى پيشامدها و اندوههاى روزگار، و بدى دامهاى شيطان، و تلخى غلبه‌ى پادشاه حفظ فرما

(11) بار خدايا جز اين نيست كه بى‌نيازان به فضل قوه‌ى تو (از غير تو) بى‌نيازاند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را بى‌نياز گردان، و بخشندگان از زيادى عطا و بخشش تو مى‌بخشند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و (از خوان نعمت خود) به ما عطا فرما، و راه‌يافتگان با نور هدايت و رستگارى تو راه مى‌يابند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را (به آنچه خير ما در آن است) راهنمائى نما

(12) بار خدايا هر كه را تو يارى كردى خوارى خواركنندگان به او زيان نرساند، و هر كه را تو عطا فرمودى جلوگيرى منع‌كنندگان از او نمى‌كاهد، و هر كه را تو راهنمائى نمودى گمراهى گمراه‌كنندگان او را از راه نبرد

(13) پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به قدرت و توانائى خود از (زيان) بندگانت دور ساز، و به بخشش خود از ديگرى بى‌نياز گردان، و به راهنمائى خود به راه حق ببر

(14) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و سلامتى دلهاى ما را در ياد عظمت و بزرگى خود، و آسايش تنهاى ما را در سپاسگزارى نعمت خود، و شيرينى زبانهاى ما را در بيان نعمت خود قرار ده‌

(15) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از دعوت‌كنندگان خود كه به سوى تو مى‌خوانند، و از راهنمايان خود كه به راه تو راهنمائى مى‌نمايند، و از نزديكان (به رحمت) خود كه به تو نزديكند قرار ده، اى بخشنده‌ترين بخشندگان.