يا در روز مباهله كه قرار بود پيغمبر صلى الله عليه وآله با نصاراى نجران ، همديگر را نفرين كنند تا عذاب به هر گروهى نازل شد ، گروه ديگر كه سالم مى ماند ، معلوم شود برحق است . نصاراى نجران حاضر نشدند ، ولى خدا به پيغمبر صلى الله عليه وآله فرمود : به اين ها بگو : اگر قرار باشد در ميدان شهر بياييد و اجتماع كنيد :
» فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَأَبْنَآءَكُمْ «
من نيز همه فرزندانم را مى آورم . عرب همه فرزندان را از سه به بالا مى گويد ؛ چون جمع است ،
» وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ «
و همه زنان و مردانم را مى آورم . نصارا هر چه زن ، بچه ، دختر ، پسر و پيرمرد مسيحى داشتند ، به ميدان آوردند . حدود هزار نفر از شهر نجران آمدند . پيغمبر صلى الله عليه وآله نيز سر ساعت معين آمدند .
آنها ديدند پيغمبر صلى الله عليه وآله خودش آمده است ، با يك زن ، يك مرد و دو بچه ، با اين كه خدا فرموده بود : همه فرزندان ، ولى دو فرزند كه جمع نبود ، بلكه تثنيه بود . همچنين خدا فرموده بود : همه زنان ، اما اكنون تنها يك زن بود ، فرموده بود : همه مردان ، اينجا يك مرد بيشتر با حضرت نبود كه با خود حضرت دو نفر مى شدند ، نه جمع .
معنى اين كار اين بود كه خدا بگويد : امام على عليه السلام به تنهايى ؛ يعنى همه مردان عالم ، حضرت زهرا عليها السلام به تنهايى ؛ يعنى همه زن هاى عالم و حسنين عليهما السلام دو نفرى ؛ يعنى نسل حضرت رسول صلى الله عليه وآله .
منبع : پایگاه عرفان
