اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد : مؤمن دو زندگى خيلى خوب دارد ؛ يكى زندگى دنيا و ديگر زندگى آخرت . خانه ، همسر ، فرزند و ماشين دارد، اما وقتى خودش را بشناسد ، ديگر اسير هيچ چيزى نيست ؛ يعنى خدا و معاد شناس ، حركت مطلوب ، منطقى و بى اسارتى در زندگى دارد . نه اسير شكم است ، نه اسير شهوت ، اسكناس ، جاه و مقام . زندگى دنيا را راحت مى گذراند و از كنار حوادث نيز راحت رد مى شود .
بعد كه وارد عالم آخرت مى شود ، با كمال خوشى همراه است . قرآن ورود اين ها به عالم بعد را اين گونه توصيف مى كند :
» يَأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ × ارْجِعِى إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً × فَادْخُلِى فِى عِبَدِى × وَ ادْخُلِى جَنَّتِى
منبع : پایگاه عرفان
