معناي فسق

کلمه فسق قبل از آن‌که در قرآن کريم بيان شود، در زبان مردم عرب رايج بود؛ به ویژه در زبان کساني که نخلستان داشتند و خرما توليد مي‌‌کردند. اینان وقتي خرما مي‌رسيد و از غلاف بيرون مي‌آمد، مي‌گفتند: فَسَقَ؛ يعني خرما از جلد خود بيرون آمد.

بعد از اين‌که قرآن نازل شد، پروردگار کلمة «فسق» را در آيات به کار گرفت و برای آن‌جا به کار برد که مردي يا زني از چهارچوب انسانيت بيرون رود. مرد و زن بيرون رفته از چهارچوب انسانيت فاسقند.