توحيد آلوده به شرك

علامه طباطبايي; صاحب تفسير «الميزان» در اين زمينه با آيات قرآن ثابت مي‌فرمايد كه: «توحيد در باطن و حيات مردم و در رفتار و کردار، آلوده به انواع شرک است.»

البته ايشان در تفسير باعظمت الميزان، از نظر علمي، بسيار لطيف وارد مسأله شده‌اند که اگر بخواهیم مطالب ايشان را با يك مثال روشن کنيم، مانند اين است كه كسي در نماز به علي بن ابي‌طالب(علیه السلام) اقتدا كند، ولي از غذاي معاويه بخورد. توحيد چنین کسی، آلوده است.

روزي که 30 هزار نفر لشكر دشمن در کربلا آمده بودند، وقتشان به گفت‌وگوي دربارة جنگ و آرايش نظام جنگي گذشت و نماز صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشا را به جماعت مي‌خواندند. امام جماعت باسوادي هم مانند عمر بن سعد داشتند. قبل از آمدن عمر بن سعد به کربلا، امام حسين (علیه السلام) با حرّ بن يزيد رياحي گفت‌وگو کردند؛ تا نزديك اذان ظهر رسيد. براي امام کاملا معلوم بود که حر اهل نماز است و هزاران نفري هم که با او آمده بودند، همه نمازخوان هستند. آنان در کربلا يک گروه خوشگذران و براي عيش و عشرت نبودند. براي امام حسين (علیه السلام) يقيني بود که حر امير لشکر يزيد، اهل نماز است و ياران او هم اهل نماز هستند.

بنابراين وقتي ملاقات آنان به اذان ظهر كشيده شد، امام پيشنهاد فرمودند كه حرف‌هايمان را بعد از نماز ظهر ادامه مي‌دهيم. تو نماز را با اين همراهانت بخوان و من هم نماز را با يارانم مي‌خوانم. سپس دو صف جماعت بسته شد. يک نماز به امامت امام حسين (علیه السلام)، كه نمازي بي‌نظير در تمام تاريخ عالم است؛ و نباشد يک نماز هم به پيش‌نمازي حر بن يزيد اقامه شود. البته حرّ بن يزيد خيلي ادب کرد و به امام حسين (علیه السلام) گفت: با حضور شما من هرگز جلو نمي‌ايستم. من و لشکرم نماز را با شما مي‌خوانیم.

ممکن است انساني به خدا اعتقاد داشته باشد و دستورهاي قرآن مجيد، انبیا و ائمه اطهار را هم عمل كند، اما خداخواهي‌ او آلوده باشد؛ به اين معنا که هم خدا را بشناسد و هم به سوي شيطان برود و اهل فسق و عصيان باشد. يعني به تعبير علمي که در قرآن مجيد آمده، آدم مي‌تواند چند معبود داشته باشد.

بگويد من هم خدا را می‌خواهم و هم خرما را؛ هم علي را دوست دارم، هم معاويه را. هم قرآن الگوي من باشد، هم فرهنگ غرب.

اين توحيد هيچ وزني ندارد. اين توحيد تا چه اندازه مي‌تواند آدم را نجات دهد؟! پيامبر اكرم (ص)  مي‌فرمايد:

چنين توحيدي دستگيره نجات نيست.

ديني را براي خود انتخاب كرده‌ام كه يک مقدار آن از حلال و مقدار دیگر از حرام است؛ در حالي که قرآن مجيد مي‌‌فرمايد:

(إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام)

آن ديني که موردپسند خداست، فقط اسلام است. اسلامي که مخلوط نباشد. اسلامي که در آن هم نان معاويه و هم نان علي بن ابي طالب باشد، نجات‌دهنده نيست.