ارزش هدايت انسان‌ها و مزد رسالت

رسول خدا به اميرالمؤمنين (علیه السلام) وصيت مي‌فرمايد:

«لأن يهدي الله علي يديك رجلاً خير لک مما طلعت عليه الشمس و غربت و لك ولاؤه يا علي»

اگر فقط يک نفر به دست تو هدايت شود، در پروندة عمل تو بهتر است از آنچه که آفتاب بر او مي‌تابد و غروب مي‌کند.

چگونه به كسي که ميلياردها نفر به وسيلة او هدايت مي‌شوند، پاداشي داده مي‌شود؟ قرآن مجيد مي‌فرمايد: به امت بگو من خواهان هيچ پاداشي از شما نيستم. ابتداي این آية شريف از نظر ادبي، نکره در سياق نفي است و چنين ترکيبي در ادبيات عرب، افادة عموم مي‌كند.

(لااسئلکم) نفي است؛ یعنی هيچ‌گونه درخواست پاداش ندارم. کلمة «اجر» بدون الف و لام است و نکره مي‌شود. اجر بدون الف و لام در اين جمله منفي مي‌شود و نکره در سياق نفي، معنای عام دارد. به امت بگو: در برابر کارم، هيچ پاداشي از شما نمي‌خواهم.

(قُلْ لاأَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى )

جز اين‌که به اهل بيت من مهر بورزيد و از آن‌ها اطاعت کنيد.

اگر از زمان پيامبر تا برپا شدن قيامت، همة مردان و زنان امت، عاشق اهل بيت باشند و از آنان اطاعت کنند، اين پاداش پيامبر مي‌شود.

قرآن مي‌گويد: اصلاً اين پاداش براي پيامبر نيست:

(قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُم

سود اين محبت و اطاعت به خودتان بر‌مي‌گردد. اين هم هنوز پاداش پيامبر نيست. چه کسي بايد پاداش پيامبر را بدهد؟ بهشت که براي مردم مؤمن و براي عموم اهل ايمان است. مگر کار پيامبر با کار اهل ايمان مساوي است؟ چه چیزی بايد به پيامبر عنايت شود؟ معلوم نيست که حتی روز قيامت هم پاداش پيامبر، براي کسي قابل درک باشد.