متن ادبی از ارمغان بهداروند

...و خورشید رنگ پریده به خونی که از نردبان آمرزش اوج می گرفت حسرت می خورد. ظهر با زردرویی در آسمان شعله گرفته است، ظهری که از شرم، ابری نمی یابد تا برچشمان مات خویش پرده بگذارد . بگو اذان عاشقی به روایت این آبادی اقامه شود، این جا اول عاشقی است و این ...

( 19 بهمن 1402 ساعت 06:19 صبح )

باید حسین دم بزند از فضائلت از وسف رحیمی

باید حسین دم بزند از فضائلت وقتی حسینی است تمام خصائلت تعبیرهای ما همه محدود و نارساست در شرح بیکرانی اوصاف کاملت بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست آئینه ای اگر بگذاری مقابلت ای کاشف الکروب عزیزان فاطمه غم می بری ز قلب همه با شمائلت در ...

( 19 بهمن 1402 ساعت 01:08 صبح )

امشب به اعلای فلک آوای یاران می رود از مهدی طهماسبی دزکی

امشب به اعلای فلک آوای یاران می رود فردا نوای کودکان بر بام کیوان می رود امشب به صوت خوش همه آواز یابن الفاطمه (س) فردا به مقتل خون نشان معنای قرآن می رود امشب فضای خیمه ها بوی مدینه می دهد زینب(س) شبیه مادرش جان ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 11:58 بعد از ظهر )

زخمی هزار کربلای کینه ای از آرش پور علیزاده

زخمی هزار کربلای کینه ای مثل نوحه های حضرت سکینه ای اشک زینبانه در برابر سری آه صادقانه در بقیع سینه ای آن قَدَر عمیق مثل چاه حیدری آن قَدَر زلال مثل آبگینه ای مثل عالِمان سرآمد زمانه ای مثل یک کتاب توی هر زمینه ای مثل رازهای سر به مهر ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 6:06 بعد از ظهر )

بند اول ترجیع بند معروف محتشم کاشانی درباره امام حسين(ع)

باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله در هم است گویا طلوع میکند از مغرب ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 08:46 صبح )

از علي اصغر خجالت مي کشم... از مصطفي رحمان دوست

گاه ابر و گاه باران مي شوم گاه از يک چشمه جوشان مي شوم گاه از يک کوه مي آيم فرود آبشار پر غرورم، گاه رود گاه قطره، گاه دريا مي شوم گاه در يک کاسه پيدا مي شوم روز و شب هر گوشه کاري مي کنم باغ ها را آبياري مي کنم نيست چيزي برتر از من در جهانزندگي از آب مي ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 07:46 صبح )

با دو بازو از صابر همدانی

با دو بازو گفت: تا در این تنید شاخ سرو و شاخ شمشاد منید لیک، باید از دم تیغ خسان شاخه‏ی مرجان شوید و ارغوان‏ تا نپردازید از حالی به حال کی مهیا میشود سیر کمال؟ این قدر کوشید تا آنکه مگر پیشتر افتید در میدان ز سر پیش دستی در جدال ...

( 18 بهمن 1402 ساعت 06:35 صبح )

آمدند .مرثیه ات را بسرایند... از مهین اسدی(شاعر اشک)

آمدند .مرثیه ات را بسرایند... نشد....راضیه ...مرضیه ات را بسرایند... نشد..آمدند اشک دو چشمان تو را....آمدند سوره ی ایمان تو را...آمدند آه مگر جان تو را...عشق یاران و شهیدان تو راغربت شام غریبان تو را..شهر تا شهر اسیران تو را...هر چه گفتند ..نگفتند تو را.. هرچه ...

( 17 بهمن 1402 ساعت 11:50 بعد از ظهر )

نسیم و نیزه و آن گیسوی سبکبالت از یوسف رحیمی

نسیم و نیزه و آن گیسوی سبکبالتسر تو قافله سالار و من به دنبالت گرفته ماه مرا ابر خون و خاکستر؟ دمیده بین تنور آفتاب اقبالت ؟ هنوز خون بهار از نگاه من جاری است به یاد تک تک مرثیه های گودالت چه کرد با جگرت ماتم علی اکبر که شد کنار تنش مثل محتضر حالت و ...

( 17 بهمن 1402 ساعت 8:16 بعد از ظهر )

بر روی شــن، جز ردپای ســـرخ خــنـجر نیست از سید محمد سادات اخوی

بر روی شــن، جز ردپای ســـرخ خــنـجر نیست جز نـــغمه‌هایی مانده از آوای پــــرپـــــر نیست آن ســــو: نگـــــاه مادری بـــی‌تاب فــــــرزندی این سو: یتیمی خفته با دستی که دیگر نیستمنبر نشین نیزه است آیا که می‌خواند… آیا ظهوری تازه از وحی ...

( 17 بهمن 1402 ساعت 08:13 صبح )

آموزگار عشق تقدیم به «بُریر» از جواد محمدزمانی

از بزرگان تبار خود بود و قاری قرآن. سالیانی را در کوفه به معلّمی گذرانده بود و هرکسی در کوفه، از گلستانِ محضرش، اگرچه به قدر شاخه‏ای، گل چیده بود. علی علیه‏السلام را دیده بود و حکومتش راو این که چگونه آقای کوفه، در مسجد درس می‏گفت تا آن زمان که با ...

( 17 بهمن 1402 ساعت 04:05 صبح )

مسافر غریب از فاطمه سالاروند

ای مسافر غریب ای پرنده شهیدای همیشه سربلند ای نجیب روسپیدسوره فصیح نور بر لب تو می شکفتآفتاب عشق و درد در دل تو می تپیدپاره پاره و کبود زیر سم اسبهااز تن معطرت باغ لاله می چکیدبودنی چنان وسیع مثل تو زمین نداشترفتنی چنان شگفت چشم آسمان ندیدباغ های ...

( 16 بهمن 1402 ساعت 9:48 بعد از ظهر )

برای آن که رویت را ببوسند از فضل الله قاسمی

برای آن که رویــــــــــت را ببوسند لب آلاله بویــــــــــــــت را ببوسنـد ملایک مادران ، صف می نشینند گلویــــت را ، گلویــــت را ...

( 16 بهمن 1402 ساعت 05:10 صبح )

از گلوپاره ی حق حق"هو" سومین قطره ی خونی ای مرد از صالح سجادی

از گلوپاره ی حق حق"هو" سومین قطره ی خونی ای مرد پنجمین نقطه ی سرخ عشقی، در جهانی چنین زرد در زرد هفت دریا ترکمردةی توست، گوشه‌ی " داد " در پرده ی توست آسمان هم زمین خورده ی توست، روح عصیانگر کهکشانگرد ! اولین ضربه،محرابِ گلگون، دومین جرعه، تشتی ...

( 15 بهمن 1402 ساعت 12:59 صبح )

تو کیستی که جهان تشنه زلالی توست از بهمن صالحی

تو کیستی که جهان تشنه زلالی توست بهار عاطفه مرهون خشکسالی توست شب زمانه که مقهور بامدادان باد شکیب خاطرش از خون لایزالی توست ز قصه عطشت چشم عالمی گریان هزار چشمه جوشنده در حوالی توست تو ـ ماه من ـ به کدامین ظلامه‏ات کشتند که پشت پیر فلک تا ابد ...

( 15 بهمن 1402 ساعت 01:53 صبح )

در ضیافت اتش ها از هادی سلیمانی(سیا)

در ضیافت اتش هاخاکستر می شوندگلوی وارثان دریاتا چشم ..ها می گیردمی گیرند ابتدای اب راو سطرها می گریندتیرها گل می کنندله می کنندسینه ییکه نه انگار بهانهء شان بودباشند که ببینندروزی بوسه بر فرقش مرسلین جابودچهار راه حوادثنفرت...مجاور دامنی رو به ...

( 15 بهمن 1402 ساعت 00:13 صبح )

نوحة ابوالفضل(ع) از عبدالله عمیدی

ابوالفضل علمدارم کجایی ـ چرا سر وقت طفلانم نیایی عمو جانم ـ عموجانم ,عمو جان لب خشکیدة اصغر بسوزد ـ دل طفتیدة مادر بسوزد کجا دستت جدا گردیده عمو ـ که سر وقت عزیزانت نیایی رقیه کرده غش با قلب خسته ـ سکینه بر در خیمه نشسته دو چشمش رو سوی راه تو ...

( 15 بهمن 1402 ساعت 00:13 صبح )

آخرین سرباز کوچک ازمریم حقیقت

آخرین سر باز کوچک دستهایش را گشودگرد غم از چهره ی نورانی دریا زدودبر تن تفتیده ی شن ها شهامت می کشیدنوجوانی که قرار از خیمه ی زینب ربودسایه ای می خواست تا در خون بخشکد آفتابحیدری دستی علم شد در تب کشف وشهودبرق جهل از تیغ ظلمت در هوا رقصد وعشقآخرین ...

( 14 بهمن 1402 ساعت 9:05 بعد از ظهر )

فرزند حسین بن علی، تاب نداشت از محمدمهدی عبدالهی

فرزند حسین بن علی، تاب نداشتدر فکر عطش بود و علی خواب نداشتاز هرم عطش، لبان اصغر می سوخترنگی به رخش، نوگل ارباب نداشتلبخند به رخسار پدر می زد وبعددریای لبانش به خدا، آب نداشتحلقوم ظریف، نازک طفل رضیعسهمی به جز از سه شعبه ناب نداشتگهواره شده خالی و ...

( 14 بهمن 1402 ساعت 6:58 بعد از ظهر )

لب ‌تشنه‌ی لبخند توام یا مولا از سید حبیب حبیب پور

لب ‌تشنه‌ی لبخند توام یا مولا من حُرّم و در بند توام یا مولا بی‌خویشم و از راه دراز آمده‌ام سر مست ز پیوند توام یا مولا ---- می‌افتم و باز دستگیرم شده‌ای فرمانده‌ام و تو خود امیرم شده‌ای نام تو و مادرت نجاتم بخشید تو بارش مهر در کویرم ...

( 14 بهمن 1402 ساعت 08:33 صبح )