دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! اگر بخواهى ما را بيامرزى و از ما درگذرى به فضل و احسان خودت مى‌آمرزى. و اگر بخواهى ما را عذاب كنى، به دادگرى و عدالتت عذاب مى‌كنى.

(2) پس عفو و آمرزش خود را با لطف و بزرگوارى خودت به آسانى شامل حال ما بگردان؛ و با گذشت و بخشش خودت ما را از عذاب و كيفرت پناه ده، كه ما را تاب و توان دادگرى تو نيست، و بى آمرزش و بخشش و عفو تو، احدى از ما را رهايى و نجات نيست.

(3) اى توانگر توانگران! اينك ما بندگانت در پيشگاه تو هستيم و من نيازمندترين نيازمندان به تو هستم، پس نيازمندى ما را با توانگرى و وسع خود جبران بفرما. و با راندن و محروم كردنمان، ما را نوميد مگردان. تا كسى را كه به سبب تو خواهان نيك بختى است بى سعادت و بدبخت كنى، و كسى را كه احسان و فضل تو را طلبيده، محروم و نوميد سازى.

(4) و اگر تو ما را از خود برانى پس آن وقت از پيش تو به كه روى آوريم؟ و از در تو به كجا رويم؟ خدايا تو منزه و پاكيزه‌اى! و ما آن درماندگانيم كه قبول دعايشان را بر خود واجب كرده‌اى؛ و آن گرفتارانيم كه برطرف كردن گرفتاريشان را وعده داده‌اى.

(5) و مناسب‌ترين چيزها به خواست و اراده‌ى تو، و سزاوارترين كارها در پيش تو در مقام بزرگواريت، رحمت و بخشش بر كسى است كه از تو خواهان رحمت است. و فريادرسى كسى است كه از تو فريادرسى خواسته است. پس بر تضرع و زارى ما به سويت رحم كن. و چون خود را به آستانت انداختيم ما را بى‌نياز فرما.

(6) بار خدايا! وقتى بر معصيت و نافرمانى تو به دنبال شيطان رفتيم، شيطان با پوزخند و تمسخر شادمانى سرزنش و شماتتان كرد، پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و پس از رها كردن شيطان براى خشنودى تو و پس از دورى گزيدن از او و رو كردنمان به سوى تو، شيطان را (به خاطر شكست و گرفتارى ما) از ما شادمان ساز.