دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، اگر بخواهى از ما درگذرى از فضل و بخشش توست، و اگر بخواهى عذابمان كنى از عدل و دادگرى توست.

(2) پس به بخشش بى دريغت به آسانى از ما بگذر، و به گذشت و چشم پوشيت ما را از عذاب خود پناه ده، كه ما را طاقت عدل تو (و موشكافى در حساب) نيست، و هيچ يك از ما را نجاتى جز به عفو تو نباشد.

(3) اى بى نياز بى نيازان، و اكنون ما بندگانت پيشاروى توايم، و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس فقر و نياز ما را با دارايى خويش جبران كن، و اميدمان را با محروميت از رحمتت قطع مكن، كه در آن صورت كسى را كه خواهان نيك بختى از توست بدبخت نموده‌اى، و كسى را كه جوياى عطاى توست محروم ساخته‌اى.

(4) پس در آن هنگام از پيشگاه تو رو به كه آوريم؟ و از درگاه تو به كجا رويم؟ تو (از هر عيب و نقص) منزهى، ما همان درماندگانى هستيم كه پاسخشان را واجب كرده‌اى، و آسيب ديدگانى هستيم كه رفع آسيبشان را وعده فرموده‌اى.

(5) و شبيه‌ترين چيزها به خواست تو، و شايسته‌ترين كارها- با توجه به عظمتت- براى تو ترحم به كسى است كه از تو ترحم جويد، و فريادرسى كسى است كه از تو فريادرسى خواهد، پس به زارى ما در پيشگاهت ترحم كن، و از آن رو كه خود را در پيشگاه تو افكنده‌ايم به فريادمان برس.

(6) خدايا، شيطان آن گاه كه او را بر اساس نافرمانيت پيروى كرديم به سرزنش ما پرداخت، پس بر محمد و آل او درود فرست، و پس از آن كه به خاطر تو ترك او گفتيم و از او روى گردانديم و به سوى تو روى آورديم زبان او را به سرزنش ما دراز مگردان.