دعای 10 ( دعای پناه بردن به خداوند ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خدايا! اگر بخواهى ما را ببخشى، به خاطر تفضل و احسان خودت مى‌بخشى و اگر بخواهى ما را عذاب كنى، به وسيله‌ى انصاف و دادگرى‌ات، عذاب مى‌كنى.

(2) خدايا! پس بر ما منت بگذار و عفوت را بر ما آسان فرما و از ما درگذر و ما را از كيفرت برهان؛ چرا كه طاقت عدل تو را نداريم و هيچ يك از ما بدون عفو و بخشايش تو، راه نجاتى نداريم.

(3) اى بى‌نيازترين بى‌نيازها! اينك ما بندگان توايم كه در پيشگاه تو ايستاده‌ايم و من نيازمندترين نيازمندان به درگاه تو هستم؛ پس به توانگرى خودت، نيازمندى و تهيدستى ما را برطرف فرما و رشته‌ى اميد ما را با منع كردن رحمتت، قطع نكن كه اگر چنين كنى آن كسى را كه از تو نيكبختى خواسته، بدبخت ساخته‌اى و آن كسى را كه به فضل و احسان تو چشم كمك داشته، محروم داشته‌اى.

(4) خدايا! پس در چنين حال و هنگامى ما رانده شدگان درگاهت به سوى چه كسى رو كنيم؟ و از درگاه تو به كجا بروم؟ خدايا تو منزهى از اين كه ما را از درگاه خودت برانى ماييم بيچارگانى كه جوابگويى آنان را بر خود، واجب گردانيده‌اى و همان تيره بختانى هستيم كه وعده فرموده‌اى كه گرفتارى آنان را برطرف سازى.

(5) خدايا! شبيه‌ترين چيزها به خواست و اراده‌ى تو و سزاوارترين كارها به بزرگوارى و عظمت تو، رحمت كردن بر كسى است كه از تو بخواهد تا به فريادش برسى؛ پس حال كه به درگاهت زارى مى‌كنيم، به ما رحم كن و به خاطر اين كه خود را در آستان تو افكنده‌ايم، به فريادمان برس.

(6) خداوندا! شيطان اين دشمن ديرين ما كه در معصيت تو از او پيروى كرده‌ايم، ما را سرزنش و شماتت كرد؛ پس بر محمد و خاندانش رحمت و درود بفرست و پس از اين كه به خاطر تو، او (شيطان) را رها كرده‌ايم و از طرف او روى برگردانده‌ايم و به سوى تو آمده‌ايم، ما را دشمن شاد نفرما.