وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي اسْتِكْشَافِ الْهُمُومِ
«نيايش آن حضرت عليهالسلام، براى رفع اندوه و غمها»
﴿1﴾
يَا فَارِجَ الْهَمِّ ، وَ كَاشِفَ الْغَمِّ ، يَا رَحْمَانَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ وَ رَحِيمَهُمَا ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ افْرُجْ هَمِّي ، وَ اكْشِفْ غَمِّي .
(1) اى درهم شكنندهى (انبوه) اندوه و زايلكنندهى غم!، اى بخشاينده در دنيا و آخرت، و مهربان در هر دو سراى!، بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و اندوه مرا بر طرف ساز، و غمم را بزداى،
(2) اى يگانه!، اى يكتا!، اى بىنياز و مرجع حاجات!، اى كسى كه نه زاده، و نه زائيده شدهاى!، و هيچ كس، همتاى تو نبوده است، مرا (در حصار عصمت) نگاهدار، و پاكم گردان، و گرفتارىام را برطرف فرماى.
«و «آيهالكرسى»...
(آيهالكرسى، آيهى 255 از سورهى مباركهى بقره است، و دو آيه بعد از آن نيز خواندنش- به عنوان آيهالكرسى- مناسب مىباشد. و برخى، مىگويند: هر سه آيه، آيهالكرسى است).
و «معوذتين»...
(معوذتين: دو سورهى كوچك در آخر قرآن كريم: «فلق» و «ناس» است).
و سورهى «قل هو الله احد» را بخوان و بگو)):
﴿3﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ ، وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ ، وَ كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ ، سُؤَالَ مَنْ لَا يَجِدُ لِفَاقَتِهِ مُغِيثاً ، وَ لَا لِضَعْفِهِ مُقَوِّياً ، وَ لَا لِذَنْبِهِ غَافِراً غَيْرَكَ ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ أَسْأَلُكَ عَمَلًا تُحِبُّ بِهِ مَنْ عَمِلَ بِهِ ، وَ يَقِيناً تَنْفَعُ بِهِ مَنِ اسْتَيْقَنَ بِهِ حَقَّ الْيَقِينَ فِي نَفَاذِ أَمْرِكَ .
(3) خدايا! من از تو درخواست مىنمايم مانند درخواست كسى كه احتياجش سخت، و نيرويش سست، و گناهانش بسيار است، درخواست كسى كه نه براى نيازش فريادرسى، و براى ناتوانىاش نيرودهندهاى، و براى گناهش آمرزندهاى جز تو نمىيابد، اى صاحب جلال و اكرام!، از تو مىخواهم كه توفيق كارى را به من دهى كه انجام دهندهاش را به خاطر آن، دوست مىدارى، و يقينى (لطف كنى) كه هر كس به حقيقت يقين، در اجراء فرمانت، بدان دست يابد، به بركت آن به وى سود مىبخشى.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ اقْبِضْ عَلَى الصِّدْقِ نَفْسِي ، وَ اقْطَعْ مِنَ الدُّنْيَا حَاجَتِي ، وَ اجْعَلْ فِيما عِنْدَكَ رَغْبَتِي شَوْقاً إِلَى لِقَائِكَ ، وَ هَبْ لِي صِدْقَ التَّوَكُّلِ عَلَيْكَ .
(4) خدايا! بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و جان و دلم را به سوى راستى و درستى فراكش (و بر آن، نگاهم دار)، و حاجتم را از دنيا قطع فرما، و رغبتم را از سر شوق به ملاقاتت، در آنچه نزد تو است قرار ده، و توكل صادقانه بر ذات اقدست را به من، ارزانى دار.
﴿5﴾
أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ كِتَابٍ قَدْ خَلَا ، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كِتَابٍ قَدْ خَلَا ، أَسْأَلُكَ خَوْفَ الْعَابِدِينَ لَكَ ، وَ عِبَادَةَ الْخَاشِعِينَ لَكَ ، وَ يَقِينَ الْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ ، وَ تَوَكُّلَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْكَ .
(5) از تو، نيكى و خير را در سرنوشتى كه ثبت شده و گذشته، مىخواهم (تا دفتر اعمالم فرخندهترين و فرخترين كتابها باشد)، و از شر آنچه نوشته شده و سپرى گشته، به تو پناه مىبرم (مبادا نامهى عمل من، نامهى سياهى باشد كه كردارهاى تباه را حكايت مىكند و صاحب خويش را شرمسار و سرافكنده مىسازد). از تو نظير ترس عبادتكنندگانت، و عبادت خاشعانت، و يقين توكلكنندگان بر حضرتت، و آن توكل كه مومنان به تو دارند، درخواست مىنمايم.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْ رَغْبَتِي فِي مَسْأَلَتِي مِثْلَ رَغْبَةِ أَوْلِيَائِكَ فِي مَسَائِلِهِمْ ، وَ رَهْبَتِي مِثْلَ رَهْبَةِ أَوْلِيَائِكَ ، وَ اسْتَعْمِلْنِي فِي مَرْضَاتِكَ عَمَلًا لَا أَتْرُكُ مَعَهُ شَيْئاً مِنْ دِينِكَ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ .
(6) خدايا! رغبت مرا در خواهشم (كه از تو دارم)، مانند رغبت دوستانت در خواهشهاشان، و ترسم را همچون ترس ايشان قرار ده، و مرا براى كسب خوشنودىات، به كارى وادار كه با وجود آن، هيچ چيز از آئين تو را- به علت ترس از مخلوقى- ترك ننمايم.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ هَذِهِ حَاجَتِي فَأَعْظِمْ فِيهَا رَغْبَتِي ، وَ أَظْهِرْ فِيهَا عُذْرِي ، وَ لَقِّنِّي فِيهَا حُجَّتِي ، وَ عَافِ فِيهَا جَسَدِي .
(7) خدايا! اين، حاجت من است، پس رغبتم را در آن، زياد گردان، و عذرم را در اين خواهش (بپذير و) آشكار ساز (كه عذرم موجه است)، و حجت و دليلم را در آن، بر زبانم گذار، و بدنم را در آن، عافيت ببخش.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ مَنْ أَصْبَحَ لَهُ ثِقَةٌ أَوْ رَجَاءٌ غَيْرُكَ ، فَقَدْ أَصْبَحْتُ وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا ، فَاقْضِ لِي بِخَيْرِهَا عَاقِبَةً ، وَ نَجِّنِي مِنْ مُضِلَّاتِ الْفِتَنِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(8) خدايا! هر كس صبح كند در حالى كه به غير تو اعتماد و اميد داشته باشد، البته من، صبح كردم در حالى كه اعتماد و اميدم در همه امور (و كارها) توئى، از اين رو، نيك فرجامترين آنها را برايم مقدر فرما، و به دست رحمتت، از فتنههاى گمراهكننده، رهايىام بخش، اى مهربانترين مهربانان!.
﴿9﴾
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ الْمُصْطَفَى وَ عَلَى آلِهِ الطَّاهِرِينَ .
(9) و خداى، درود و رحمت فرستد بر (روان مطهر و منور) سيد ما حضرت محمد: پيامبر انتخاب شدهى خدا، و بر آل وى كه پاكانند.