اخراج از بهشت در قبال حرص

دوم: »والحرص« امام مجتبى عليه السلام مى فرمايد :

دومين كلنگى كه بناى شخصيت انسان و ارزش ها را تخريب مى كند ، حرص است ؛ يعنى زياده خواهى ، بيش از حد خود خواستن ، قناعت به عنايت خدا نكردن .

امام عليه السلام مى فرمايد :

» و به أُخْرِجَ آدم مِن الجنّة «

 پدر اوليه شما به خاطر اين كه به آن بهشت قناعت نكرد و به سراغ آن درخت رفت ، گفتند : اين دو ميليون درخت براى شما ، اين درخت را رها كن . خدا به او گفت :

  »يَادَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتَُما وَ لَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّلِمِينَ«(395)

 از هر جاى اين بهشت و هر درختى كه مى خواهيد ، بخوريد ، فقط به اين درخت نزديك نشويد ، اما شدند .

 امام مجتبى عليه السلام مى فرمايد :

 » به اخرج آدم «

 تا درونش آلوده به حرص شد ، دستور داد كه هر دو را بيرون كنيد ، اين ها شايسته ماندن در اينجا نيستند .

 » و الحرص عدوّ النفس «

 حرص دشمن شما است ، پس با شما دست به گريبان نشود .