تأليفات :: اخلاق خوبان

اخلاق خوبان، ص: 132

گرچه ناصح را بُوَد صد داعيه		پند را اذنی ببايد واعيه
تو به صد تلطيف پندش می دهی		او ز پندت می كند پهلو تهی
يك كس نامستمع استيز ورد		صد كس گوينده را عاجز كند
ز انبيا ناصح تر و خوش لهجه تر		كی بود كه گرفت دَمْشان در حجر
ز آنچه كوه و سنگ در كار آمدند		می نشد بدبخت را بگشاده بند
آنچنان دل ها كه بُدشان ما و من		نَعْتِشان شد بل اشد قَسْوةً «1»

و شيطان، هيچ مقاومت نكرد و راه خود را گرفت و رفت.

و جبرئيل فرود آمد. و نوح را گفت: خداوند فرموده است به نصايح شيطان گوش فرا داده و به كار بند.

از اين رو، نوح شيطان را صدا كرد، و او نيز باز آمد، و از وی نصيحت خواست، و او نصيحت های خود را بازگفت، و نخست از وی خواست كه دامن را به كبر و تكبر نيالايد، زيرا از بارگاه رحمت حق دور و رانده می شود همچنانكه خود شد.

از منی بودی منی را واگذار		ای اياز آن پوستين را ياد دار «2»

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 1530 تا 1536.

(2) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 1856.