اخلاق خوبان، ص: 139

البته در غالب احوال به زيان عيبجويان می انجامد. و خداوند به كيفر رفتار ايشان عيوب و منقصت آنان را علنی و آشكارا می سازد. تاجايی كه عارفان گفته اند وقتی خداوند در صَددِ افشای عيوب كسی باشد او را به عيبجويی از ديگران وامی دارد.

البته كسی نيست كه آلوده به نقص ها و عيب ها نباشد، ولی تعلقاتِ به خود و اشتغال به امورات دنيايی، بيشتر مردم را از احوال خود غافل ساخته است.

شاه عباس به شكايت آنان التفات كرد، و ايشان را وعده نمود كه در وقت مناسب ميرداماد را احضار و وی را از اين امر تحذير خواهد نمود.

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 815 و 816.

(2) سمر: افسانه، حكايت.

(3) حِراب: جنگ، كارزار.

(4) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1603 تا 1608.