آقا جمال خوانساری، فقیه بزرگ در زمان گذشته می‌فرماید: کسی شب به مسجدی آمده بود و مسجد هم تاریک بود. دو رکعت نماز مستحبی خواند و بعد صدایی به گوشش رسید. گفت: حتما کسی در مسجد است، سپس به خواندن نمازها ادامه داد و سجده‌ها را طولانی کرد، تن صدایش را هم عوض کرد و خلاصه حالی از خود نشان داد. بعد هم گفت هوا که روشن بشود این کسی که در مسجد است ما را می‌ببیند و در شهر یا ده راه می‌افتد و می‌گوید که ما دیشب اینجا چکار کردیم و نان ما در روغن می‌افتد. به محض این که هوا روشن شد برگشت و به پشت سرش نگاه کرد تا به آن فرد سلامی بکند که ناگاه دید چون هوای بیرون شب گذشته سرد بوده سگی به مسجد آمده و آنجا مانده است و او تمام شب را نماز خوانده و ناله کرده برای جلب توجه این سگ. این، از مصادیق مصرف نعمت در غیر جای خودش است. برخی چه نمازها و چه مسجد‌سازی‌ها و حسینیه سازی‌ها و چه اعمال خیری را به باد می‌دهند، چرا که هیچ کدام سر جای خودش نیست!
عوامل سوم تا ششم هم عبارتند از: خضوع، خشوع، ایمان و اخلاق حسنه و تزکیه. با این شش عامل، انسان می‌تواند هر نعمتی را که در اختیارش قرار می‌گیرد سر جای خودش قرار دهد.
فیض، این مرد بزرگ در یکی از کتاب‌های مهمش روایت پرقیمتی را از پیامبر اسلام (ص) نقل کرده که آن حضرت در آن، زرنگ‌‌ترین زرنگ‌های دنیا را معرفی نموده است. پیامبری که عالم به تمام حقایق و واقعیات است، زرنگ‌‌ترین زرنگ‌ها «أَكْيَسُ الْكَيِّسِين» را در این دنیا کسی می‌داند که دایم از خودش حساب بکشد «مَنْ حَاسَبَ نَفْسَه » و مانند مغازه‌دارها عمل کند و هر شب که می‌خواهد بخوابد کل روز را بررسی کند که من امروز چه کرده‌ام
منبع : پایگاه عرفان
