اخلاق خوبان، ص: 137
كرنش اولياء
مرحوم سيد محمد باقر استرآبادی، صاحب كتاب قَبَسات، معروف به ميرداماد، از برجسته ترين عارفان، عالمان، فقيهان و فيلسوفان عهد صفوی است.
اين مرد بزرگ، كه با رفتار و روش و شيوه خويش، خضوع، خشوع و افتادگی را معنی می كرد، از آنجا كه برای خود قدر و اعتبار و منزلتی قايل نبود، و همه كس را از خود برتر و فراتر می دانست، از اين رو با همه كس و همه صنف معاشر بود و نشست و برخاست می كرد، تا جايی كه گاه به قهوه خانه ها می رفت و با الواط و اوباش و مردم بی سروپا نيز همنشين می شد.
بهی بايدت لطف كن كان بهان |
نديدندی از خود بتر در جهان |
|
تو آنگه شوی پيش مردم عزيز |
كه مر خويشتن را نگيری به چيز |
|