فارسی
پنجشنبه 24 آبان 1403 - الخميس 11 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

اخلاق خوبان، ص: 74

و تواضع، خصيصه بندگان شايسته حق است. لذا خداوند وقتی كه از ايشان ياد می كند، از كرنش و خضوع ايشان سخن می گويد.

«سِيماهُمْ اثَرِ السُّجُود» «1»

می فرمايد: اثر سجود در چهره آنان آفتابی و آشكار است.

اثر سجود نه يعنی جای مهر بر پيشانی.

جای مهر كه بر پيشانی حك می شود اثر و تاثير مهر است و نه سجود.

به ديگر سخن، همچنانكه مهر بر انسان تاثير خود را می گذارد، سجود نيز كمتر از آن نيست، و خاصيت خاص خود را خواهد داشت.

و خاصيت سجود و اثر آن، خشوع و خشيت و تواضع است.

و اساساً، كسی كه به خاك می افتد خاكسار است. و گردن فرازی نمی كند. و گرنه ساجد نيست.

بسياری سجده می روند، اما ساجد نيستند. لذا قرآن كريم می فرمايد:

«واسْجُدوا مع الساجِدين»؛ يعنی آنچنانكه اولياء خداوند سجده می كنند شما نيز سجده كنيد.

همچنانكه می فرمايد: «واركعوا مع الراكعين»؛ همچون ركوع كنندگان ركوع كنيد.

ركوع همانند سجود موجبات خشوع و افتادگی را فراهم می كند.

و در حقيقت ثمره نماز در خشوع و خضوع است، و مظهر آن ركوع و سجود می باشد. لذا می گويد: همچون ركوع كنندگان و سجودكنندگان، ركوع و سجده كنيد. و نمی فرمايد: همچون قيام كنندگان قيام كنيد، با آنكه در نماز قيام هم وجود دارد، و اساساً نماز با قيام آغاز می شود.

ولی در حقيقت اگر قيام نيز هست برای آنست كه ركوع و سجود آدمی

______________________________
(1) فتح/ 29.







گزارش خطا  

^