دعای 26 ( دعا برای همسایه ها و دوستان ) ترجمه ابوالحسن شعرانی

(1) خدايا! درود بر محمد و آل او فرست. و به بهترين وجهى مرا در مراعات حق همسايگان و بستگان من يارى كن كه حق ما را شناختند و از دشمنان ما تبرى جستند.

(2) و آنان را توفيق ده كه سنت تو را برپاى دارند و آداب نيكوى تو را فرا گيرند. ناتوانان خود را يارى كنند و حاجت ايشان را برآورند. بيماران را عيادت كنند. طالبان حق را راه نمايند، و مشورت‌جوى را خيرخواه باشند. و بازگشته از سفر را ديدن كنند، راز همكنان را پنهان دارند و عيب آنان را بپوشند و به يارى ستمديدگان برخيزند. و در رخت و كالا مواسات يكديگر نمايند. دارائى و احسان خود را از ديگران دريغ ندارند، و آنچه بايد ببخشند پيش از سئوال ببخشند.

(3) خدايا مرا توفيق ده كه بد كردار را به نيكى پاداش دهم و از ستمگرانشان درگذرم. و با همه‌ى آنها به حسن‌ظن رفتار كنم. و به نيكى كار همه آنها را بسازم و به عفت از آنها چشم فروپوشم و نرمى و فروتنى نمايم. و بر آسيب‌ديدگان ايشان رحمت آرم و دلسوزى كنم و در باطن دل آنها را دوست بدارم و خيرخواه آنان باشم و بقاء نعمت آنان را بخواهم و هر چه براى خويشان خود واجب شمارم براى آنان نيز واجب شمارم و هرگونه خاصان خود را رعايت مى‌كنم آنان را رعايت كنم.

(4) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و روزى كن كه آنها با من چنين رفتار كنند و از آنچه نزد ايشان است بهره‌ى كاملتر به من عطا فرما و بصيرت آنان را در حق من بيفزاى و معرفت آنان را به فضل من افزون كن تا آنها به من نيكبخت شوند و من به آنها. آمين رب العالمين.