دعای 26 ( دعا برای همسایه ها و دوستان ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا بده بهترين ياورى كه نيكى كنم در حق ديگرى كه همسايه باشد مرا يا كه دوست كه او خود تو را يار و خصم عدوست شناسد مرا حق و سازد ادا ندارد به جز دوستى ادعا

(2) به توفيق بر راه خويشش بدار به برپايى سنتش باش يار به آمرزش خلق و خوى نكو كه افزايد از آن ورا آبرو به سود ضعيفان نهادن قدم بكاهد نياز و كند فقر كم ز بيمار افتاده ديدن كند ورا يارى اندر رهيدن كند كسى را كه از او بپرسد ز راه رها سازد از دامن اشتباه كسى را كه او آمده از سفر كند ديدن و رنجش بخش آرد بسر نسازد به كس راز مردم عيان ببندد بر خلق از آن زبان بپوشد اگر هست عيبى به كس از اين قصه بر خود ببندد نفس ستمديده را نيز يارى كند به خلق خدا سازگارى كند بگيرد ز ابراز كار بهين رساند بسى سود آن را و اين رساند به خلق خدا سود خويش به بخشش به هرگاه گرديده بيش دهند آنچه خواهند و آيد به كار از آن پيشتر كش كنند آشكار

(3) خدايا بر آنان كه بد كرده‌اند به نامردمى رنج آورده‌اند چنان كن كه پاداش نيكو دهم به غير از نكويى نباشد رهم وز آنان كه ظلم و ستم كرده‌اند برافزوده يا آن كه كم كرده‌اند به بخشش از اين قوم هم بگذرم گذارم بدين گونه رسم كرم كنم در همه كس گمان نكو فزايم بر آنها بسى آبرو كه جز نيكى از من نبيند كسى اگر نزد من در نشيند بسى به پاكى بپوشم از آنها بصر به نرمى نمايم بر آنها نظر به اندوهشان مهربانى كنم ز دور جهان پاسبانى كنم كنم آشكارا كه در پشت سر همانم كه هستم نباشم دگر همانا كه رزق نيالوده را بر ايشان طلب مى‌كنم از خدا مرا آنچه در خورد خويشان بود همه آرزو بهر ايشان بود رعايت كنم همچو خاصان خويش گذارم در اين ره اگر جان خويش

(4) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان از اينها كه خواهم بر ديگران خدايا مرا نيز سهمى رسان نصيبم تو توفيق كن اى خداى مرا سوى رحمت همى ره‌نماى ز حق من آگاه گردانشان از اين نور روشن نما جانشان كه گردند از سوى من نيكبخت مرا نيز از آن بپوشان تو رخت همانا تو اى بر دو عالم خدا به بخشش روا ساز ما را دعا