وَ كَانَ ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِخَارَةِ
دعاى امام عليهالسلام در مورد استخاره
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ
(1) خدايا! من به سبب دانشت از تو خير درخواست مىكنم، پس بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و خير را براى من حتمى فرما،
﴿2﴾
وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الُْمخْلِصِينَ .
(2) و شناخت برگزيدن را به دل ما بيافكن، و آن را وسيلهى خشنودى به آنچه براى ما مقدر ساختهاى، و سر فرود آوردن به آنچه حكم راندهاى قرار ده، پس دلهرهى شك را از ما ببر، و ما را به باور مخلصان يارى فرما،
﴿3﴾
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ ، وَ أَقْرَبُ إِلَي ضِدِّ الْعَافِيَةِ
(3) و ما را به ناتوانى از شناخت آنچه اختيار كردهاى تكليف مفرما تا تقدير (يا عظمتت) را كوچك شماريم، و جاى خشنودى تو را ناپسند داريم، و ميل نماييم به چيزى كه از عاقبت به خيرى دورتر، و به خلاف عافيت نزديكتر است
﴿4﴾
حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ
(4) آنچه از تقدير تو كه نمىپسنديم محبوب ما گردان، و بر ما آنچه از حكم تو كه سخت مىشماريم آسان گردان.
﴿5﴾
وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ .
(5) و به دل ما بيافكن گردن نهادن به آنچه از خواستهات كه بر ما وارد نمودهاى، تا پس انداختن آنچه را شتاب كردهاى دوست نداشته باشيم، و (نيز) شتاب كردن آنچه را به تاخير انداختهاى، و آنچه را دوست دارى ناپسند نشماريم، و آنچه را ناپسند دارى برنگزينم.
﴿6﴾
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً ، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً ، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(6) و كار ما را به آنچه پايانش پسنديدهتر و بازگشتش گراميتر است پايان ده، زيرا تو چيز با ارزش عطا مىكنى، و نعمت بزرگ مىبخشى، و آنچه اراده نمايى انجام مىدهى، و تو بر هر چيزى توانايى.