وَ كَانَ ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِخَارَةِ
نيايش آن حضرت در طلب خير
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ
(1) خدايا، از تو مىخواهم كه به سبب دانش بىحد خود، براى من خير و نيكى را برگزينى. پس بر محمد و خاندانش درود فرست و از هر چيز برترين را نصيب من فرما.
﴿2﴾
وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الُْمخْلِصِينَ .
(2) به ما الهام كن كه آنچه را نيك و درست است، بدانيم و عمل كنيم، و اين را وسيلهاى قرار داده تا به آنچه برايمان مقدر فرمودهاى خشنود سازيم، و به حكمى كه در حق ما كردهاى گردن نهيم. پس پريشانى دودل بودن را از قلب ما بزداى و ما را به يقينى همانند يقين بندگان مخلص خود يارى نماى.
﴿3﴾
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ ، وَ أَقْرَبُ إِلَي ضِدِّ الْعَافِيَةِ
(3) و مخواه كه در شناخت آنچه براى ما برگزيدهاى، ناتوان مانيم، تا آنجا كه حرمت تو در چشم ما اندك شود و آنچه مقدر كردهاى پيش ما ناپسند آيد و به حالتى دچار شويم كه از نيكفرجامى دورتر است و به غير عافيت نزديكتر.
﴿4﴾
حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ
(4) آنچه را قسمتمان كردهاى و براى ما ناخوشايند است، محبوب ما گردان، و آن حكم تو را كه دشوار مىپنداريم، آسان ساز،
﴿5﴾
وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ .
(5) و در دل ما انداز كه در برابر آنچه در حق ما خواستهاى، تسليم تو باشيم، و نخواهيم كه آنچه به تأخير انداختهاى، پيش افتد، و آنچه پيش انداختهاى، به تأخير افتد، و آنچه را محبوب توست، ناپسند نداريم، و آنچه را خوش نمىدارى، اختيار نكنيم.
﴿6﴾
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً ، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً ، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(6) كار ما را به آن سرانجام كه نيكتر است و آن فرجام كه پسنديدهتر، پايان ده؛ زيرا تو نفيسترين چيزها را مىبخشى، و بخششهاى بزرگ مىدهى، و هر چه بخواهى همان مىكنى،و تو بر هر كار توانايى.