وَ كَانَ ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِخَارَةِ
در طلب خير
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ
(1) الا اى خداوند داناى راز
ز لطفت بياور مرا خير باز
درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
﴿2﴾
وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الُْمخْلِصِينَ .
(2) چنان كن كه آيد به تقدير من
همان سرنوشتى كه باشد حسين
چو هر دانشى جمله در دست تست
شناسان مرا اختيار درست
﴿3﴾
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ ، وَ أَقْرَبُ إِلَي ضِدِّ الْعَافِيَةِ
(3) مبادا كه گردم چنان ناتوان
كه نشناسم آن را كه خواندى بدان
چنان تا به قدر تو نادان شوم
نجويم رضاى تو حيران شوم
گزينم ز هر راه آن راه را
كه در خود نبود عافيت خواه را
﴿4﴾
حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ
(4) چنان كن كه تقدير تو هر چه بود
پذيرفتم و از جان و از دل ستود
چو دشواريش هست آسان شود
غم و درد ما نيز پنهان شود
﴿5﴾
وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ .
(5) خدايا در انداز در دل مرا
كه گردم به هر چيز خواهى رضا
چو كارى درافتد مرا پيش و پس
نه زين شكوه و نى بر آن ملتمس
نخواهم نباشد تو را گر پسند
گرم سود باشد از آن يا گزند
﴿6﴾
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً ، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً ، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(6) همه كارهايم به راهى بدار
كه نيكى فزايد ز پايان كار
تو بخشندهى نيك بخشندهاى
فزايندهى نعمت بندهاى
تو خود آنچه خواهى به جا آورى
تو از هر توانا تواناترى