دعای 33 ( دعا در استخاره و درخواست خیر و نیکی ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) پروردگارا من از حضرتت خير و سعادتى كه بر من به علم ازلى مقرر فرموده‌اى به دعا مى‌طلبم. اى خدا بر محمد و آل پاكش درود فرست و بر من به خير (و سعادت و كامروائى و شادى و فيروزى دو عالم) حكم فرما و به حكم (يمحو الله ما يشاء و يثبت) هر چه غير خير است بر من در تقدير ازلى خود محو ساز و خير و سعادت به جاى آن ثبت فرما

(2) و به ما كار خير و نيكوئى را كه بايد برگزينيم الهام كن و آن را وسيله‌ى خوشنودى خود از ما به مقدراتت قرار ده بر هر چه (خير و شر و خوش و ناخوش) بر ما تقدير فرمودى ما را مقام رضا و تسليم عطا فرما (تا به هر چه مقدر تست شاد باشيم) و از دل ما هر شك و ريب را دور گردان و بر مقام يقين بندگان با اخلاصت ما را مويد فرما

(3) و ما را به عجز از معرفت و خوار شمردن نعمتهائى كه بر ما به تقدير ازلى اختيار كرده‌اى ناراضى مگردان تا (ما از نادانى و ناسپاسى) تقدير تو را (كه خير و سعادت است) مكروه داشته و آنچه تو مى‌پسندى بر ما از جهل ناپسند ما باشد تا كار ما از شقاوت به جائى رسد كه به هر چه از حسن عاقبت و سعادت دورتر است و به هلاكت و عذاب دنيا و آخرت نزديكتر به آن مايل باشيم (خلاصه يعنى خدايا به ما معرفتى عطا فرما كه هر چه تو در تقدير ازلى خود بر ما اختيار كرده و پسنديده‌اى پسنديده ما باشد و بدانيم هر نعمت يا مصيبت كه تو مقدر كرده‌اى بر ما همه خير است و با رضا و خوشنودى از تقديرت شكر و سپاست را به جاى آريم و هيچ از مقدرات تو بر ما مكروه و ناپسند نباشد كه اين مقام عالى رضا و تسليم و حسن عاقبت و سلامت در دين و دنيا و آخرتست و توفيقى ده كه به كارى كه ما را از حسن عاقبت و سعادت دور و به شقاوت و عذاب نزديك سازد ابدا مايل نگرديم رزقنا الله و اياكم)

(4) و آنچه از حكم قضاى نافذت كه همه عين مصلحت است ما مكروه داريم محبوب ما گردان و آنچه از فرمانت كه بر نفس اماره ما صعب است و مشكل مى‌شمريم بر ما (به كرمت) آسان گردان‌

(5) و ما را اطاعت و انقياد هر چه بر ما خواسته‌اى ملهم گردان (يعنى به الهام خود و به كشف و شهود كامل ما را مطيع اراده خود فرما تا جز آنچه تو خواهى در عالم هيچ نخواهيم و ميل و خواهش ما به كلى تابع ميل و اراده تو باشد و هواى نفسى در مقابل اراده و امر تو ابدا بر ما نماند) تا بجائى ما را مطيع اراده خود ساز كه هر چه را تو تعجيل آن خواهى ابدا تاخيرش را نخواهيم و آنچه تو به تاخير مى‌افكنى تعجيل آن را نطلبيم و هر چه پسند تو است هرگز ناپسند ما نباشد و چيزى كه مكروه و ناپسند تست ابدا دلپسند ما نگردد

(6) و عاقبت و خاتمه كار ما را به بهترين و نيكوترين منزلگاه رضا قرار داده كه اى خدا توئى كه هر چه ببخشى نيكوست و هر عطايت بزرگ و توئى كه به قدرت كامل هر چه بخواهى مى‌كنى و تنها تو بر هر چه خواهى قادرى.