وَ كَانَ ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِخَارَةِ
از دعاهاى آن حضرت است هنگام استخاره
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ
(1) خدايا، من به علم و آگاهيت از تو خير مىطلبم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و براى من به خير و خوبى حكم فرما.
﴿2﴾
وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرِّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التَّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنَّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ ، وَ أَيِّدْنَا بِيَقِينِ الُْمخْلِصِينَ .
(2) و راه شناخت و عمل به خير را به ما الهام كن، و آن را وسيلهاى براى خشنودى ما از آنچه براى ما مقدر مىكنى و تسليم در برابر آنچه حكم مىفرمايى قرار ده، پس اضطراب ناشى از شك و دودلى را از ما دور كن، و ما را به يقين اهل اخلاص مؤيد بدار.
﴿3﴾
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمَّا تَخَيَّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الَّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ ، وَ أَقْرَبُ إِلَي ضِدِّ الْعَافِيَةِ
(3) و ما را به عجز از شناخت آنچه به عنوان خير در نظر گرفتهاى دچار مساز، كه در نتيجه قدر تو را نشناسيم و مورد رضاى تو را خوش نداريم، و به چيزى تمايل يابيم كه از حسن عاقبت دورتر، و به ضد عافيت نزديكتر است.
﴿4﴾
حَبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ
(4) آنچه از مقدراتت را كه خوش نداريم در نظرمان محبوب ساز، و آنچه از حكمت را كه دشوار مىشماريم بر ما آسان كن.
﴿5﴾
وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيَّتِكَ حَتَّى لَا نُحِبَّ تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ ، وَ لَا نَتَخَيَّرَ مَا كَرِهْتَ .
(5) و تسليم در برابر آنچه از خواستههايت را كه بر ما وارد مىآورى در دل ما انداز، تا تأخير آنچه را تو پيش انداختهاى، و تعجيل آنچه را كه تو به تأخير افكندهاى دوست نداريم، و آنچه را تو دوست دارى ناخوش نپنداريم، و آنچه را تو خوش نمىدارى اختيار نكنيم.
﴿6﴾
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً ، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً ، إِنَّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ .
(6) و كار ما را به ستودهترين عاقبتهاى و گرامىترين سرانجامها ختم كن، كه تويى كه نعمت گرانبها مىبخشى و عطاى بزرگ مىدهى، و آنچه بخواهى به انجام مىرسانى، و تو بر هر چيز توانايى.