وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
نيايش او (ع) در پناه بردن به خداى از اخلاق ناستوده و كردار ناپسند
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) بار خدايا، به تو پناه مىبرم از برانگيختگى آز و تندى خشم و چيرگى حسد و ناتوانى شكيبايى، و كمى قناعت و سركشى و تندى خوى و از اندازه گذشتن در خواهش نفس و پافشارى در باطل
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) و از پيروى دل آورد و پيچيدن از راه راست و از خواب بىخبرى و از كوشش بيش از نياز و برگزيدن باطل بر حق و پافشارى در گناه و كوچك شمردن معصيت و بزرگ دانستن طاعت
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) و به تو پناه مىبرم كه چون دولتمندان بر درويشان سرفرازى كنم و تنگدستان را حقير شمارم و ريشخند زنم يا به تهيدستان نرسم و از حال زيردستان، چنان كه بايد وارسى نكنم يا بهر آنكس كه به ما نيكويى كرده باشد ناسپاس باشم
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) به تو پناه مىبريم از يارى به ستمگر و خوار كردن ستم رسيده يا برآمدن در طلب چيزى كه سزاوار ما نيست يا دم زدن از چيزى كه نمىدانيم
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) و به تو پناه مىبريم از اينكه قصد فريفتن كسى را در دل داشته باشيم و شيفتهى كردار خود گرديم يا آرزوهاى دراز در سر بپروريم
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) و به تو پناه مىبريم از زشتى نهاد و ناچيز شمردن گناه كوچك و از دست يافتن شيطان بر ما و به تو پناه مىبريم كه ما را روزگار به سختى دراندازد يا سلطان بر ما ستم كند
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) و به تو پناه مىبريم از اسراف كردن و نداشتن معاش به اندازهى نياز
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) و به تو پناه مىبريم از سرزنش دشمنان و نيازمندى به همانندان و از زندگانى در سختى و از مرگ ناگهانى (دور از عمل صالح و تقوا)
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) و به تو پناه مىبريم از «دريغ بزرگ» و «مصيبت بسيار» و از بدترين تيرهبختى و بدفرجامى و از نوميدى از ثواب و از فرود آمدن عقاب
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و ما را و همهى مومنان را (از زن و مرد) از همهى اين امور در پناه رحمت خود بدار، اى مهربانترين مهربان!