وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
كردگارا، از بديها و امور ناپسند به تو پناه مىبرم و چنگ در دامن مهر تو مىآويزم
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) پروردگارا، من از بلاى حرص و طمع، طغيان خشم و غضب، چيرهگى رشك و حسد، تزلزل شكيب و صبر، ناخرسندى از بهره و روزى كم، بدى خلق و خوى، زيادهروى در هوسرانى و خودخواهى،
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) سرسپارى به هوى و هوس، مخالفت با هدايت و عبادت، فرورفتن در خواب جهل و غفلت و انجام وظيفهاى سرشار از رنج و مشقت، به تو پناه مىبرم، تو مرا از اين بديها رهائى بخش.
آفريدگارا، به تو پناه مىبرم از اينكه مبادا: گرفتار لغزش شوم و ناراست و باطل را بر راست و حق برگزينم، در كار گناه پيوسته بكوشم، گناه و عناد را كردارى كوچك انگارم و طاعت و عبادت بىمقدار خود را بسى بزرگ و عظيم بشمار آورم.
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) خداوندا، به تو پناه مىبريم مبادا كه همچون ثروتمندان بر خويش بنازيم و فقير و مسكين را خوار سازيم و از خود دورشان سازيم. به تو پناه مىبريم مبادا كه به زيردستان بد كنيم و قدر و سپاس آنكس كه به ما نيكوئى و محبت مىكند، ندانيم.
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) به تو پناه مىبريم مبادا كه مظلوم و ستمديدهاى را خوار و بىمقدار دانيم و در طلب آنچه حق و رواى ما نيست بكوشيم و در عرصه علم و ايمان از روى جهل و نادانى سخن گوئيم.
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) به تو پناه مىبريم مبادا كه قصد خيانت به كسى در دلمان باشد، و رفتار و گفتارى خودپسندانه داشته باشيم و سر به دنبال آرزوهاى دور و دراز گذاريم.
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) به تو پناه مىبريم از شر رازهاى ناپسند نهفته در دلها، و ارتكاب به گناهان حتى بسيار بىمقدار.
به تو پناه مىبريم از اينكه مبادا چنگ شيطان بر قلب ما افتد، يا روزگار، ما را به خاك تيرهبختى و نگونروزى اندازد، و يا پادشاهى بر ما ستمى روا دارد.
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) به تو پناه مىبريم، مبادا كه به زيادهروى و اسراف روى آوريم، و از كمى بهره و روزى شكوه بسيار كنيم و بر سر خشم آئيم.
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) به تو پناه مىبريم، از بيم سرزنش و يا شادمانى دشمنان، و از دست نياز پيش آوردن به سوى مردمان، و از زندگى در تنگى و سختى، و مرگ بدون پيش فرستادن توشه تقوى و ايمان.
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) به تو پناه مىبرم مبادا كه در آخرت برايم آن افسوس عظيم پيش آيد كه چرا سفرم بىتوشهى ايمان بود، و گرفتار مصيبت و اندوه بىدينى و بىايمانى شويم، و اسير آن نگونبختى عظيم در آتش شدن، و راهى دوزخ گشتن و نوميد از پاداش بهشت گرديدن و غرق در كيفر قيامت شدن، شويم.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
عدالت پرورا، مرا و همه مردان و زنان با ايمان را در عرصه بىحد و مرز رحمتت پناه ببخش. اى كه مهربانترين همه مهربانان هستى.