وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- در پناه بردن به خدا از ناملايمات و اخلاق سوء و كارهاى ناپسند
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) بار خدايا، به تو پناه مىبرم از (شر) حرص و آز، و تندى خشم، و تسلط حسد، و سستى شكيبايى در كارها، و كمى قناعت (به دادههاى خدا)، و سوء خلق و بدخويى، و پافشارى خواهش نفس، و غلبهى عصبيت (و جانبدارى از ناحق).
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) و از پيروى هوسهاى نفسانى و مخالفت با هدايت و رستگارى، و خواب غفلت و اقدام بر كارهاى با مشقت، و اختيار باطل بر حق و مداومت بر گناه و كوچك شمردن معصيت و نافرمانى و بزرگ شمردن طاعت و بندگى.
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) و به خود نازيدن ثروتمندان و خوار شمردن نيازمندان و بدرفتارى با زيردستان (زن، فرزند، خدمتگزار) و ناسپاسى نسبت به نيكوكاران در حق ما.
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) و از اين كه ستمگرى را كمك كنيم يا ستمديدهاى را خوار گردانيم و آنچه حق ما نيست بطلبيم و در علم (اصول و فروع دين) از روى نادانى سخن بگوييم.
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) خداوندا، پناه مىبريم به تو از اين كه خيال نيرنك و خيانت به كسى را در انديشه بپروانيم و در كردارهاىمان خودپسند باشيم و اسير آرزوهاى دراز شويم.
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) پروردگارا، پناه مىبريم به تو از بدى (راز نهفتهى در) دل و كوچك شمردن گناه خرد و از اين كه شيطان بر ما دست يابد يا روزگار، ما را بدبخت گرداند و يا پادشاه بر ما ستم نمايد.
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) خداوندا، پناه مىبريم به تو از اقدام بر اسراف و از نيافتن روزى به اندازهى نياز.
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) خدايا، پناه مىبريم به تو از شماتت و شاد شدن دشمنان، و نيازمند شدن به همانند خود و از زندگى در سختى و از مردن بى آن كه توشهاى برداشته باشيم.
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) خدايا، پناه مىبريم به تو از بزرگترين تأسف و افسوس در آخرت و بزرگترين مصيبت و اندوه در دين و بدترين بدبختى و از بدى بازگشت به دوزخ و نوميدى از پاداش بهشت و رسيدن كفر در قيامت.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا و همهى مردان و زنان با ايمان را به رحمتت كه هر چيز را فراگرفته، از آنچه گفته شد، پناه ده، اى مهربانترين مهربانان.