وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
دعاى آن حضرت در پناه بردن به خدا از پيشامدهاى ناگوار و اخلاق زشت و كارهاى نكوهيده
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) بارالها! به تو پناه مىبرم از بر آشفتن (حس) آز و شدت خشم، و چيرگى حسد، و زبونى شيبايى، وكمى قناعت، تندخويى و سوء خلق، و پافشارى و زيادهروى در شهوت و اصرار بر تعصب (نكوهيده).
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) (و به تو پناه مىبرم) از پيروى هوس، و مخالفت با هدايت و خواب غفلت و سعى بيش از اندازه و مشقتزا، و انتخاب (راه ) باطل (بر راه) حق و حقيقت، و پافشارى در (ارتكاب) گناه، و ناچيز شمردن معصيت (و نافرمانى از فرامين حق)، و بزرگ انگاشتن طاعت و بندگى (و خود را در خور عنايت تو ديدن).
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) (و به تو پناه مىبرم) از به خود باليدن (به خاطر دوستى و همنشينى) با مال اندوزان، و خوار شمردن تهيدستان، و بدرفتارى در حق زيردسنان خود، و ناسپاسى در حق كسانى كه به ما نيكى كردهاند.
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) (و به تو پناه مىبريم) از اين كه به يارى ستمگرى برخيزيم، و يا ستمديدهاى را زبون و خوار و سازيم، و آن چه را كه حق ما نيست طلب كنيم، و
يا اين كه در علم (دين) ندانسته سخن گوييم (واظهار نظر كنيم)
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) (بارالها!) به و پناه مىبريم از اين كه خيانت به كسى را اراده كنيم، و به اعمال خود بباليم، و (دامنهى) آرزوها را دراز كنيم؛
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) و به تو پناه مىبريم از زشتى سيرت، و كوچك شمردن گناه صغيره، و دستيازى شيطان بر ما، و از اين كه (شيطان) روزگار ما را به سختى و دشوارى در افكند، و يا سلطان ستمى در حق ما روا دارد؛
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) و به تو پناه مىبريم از عمل به اسراف، و از نيافتن روزى و معيشت به اندازهاى كه بايسته و ضرورى است؛
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) و به تو پناه مىبريم از سرزنش دشمنان (دشمن شاد شدن)، و از نيازمندى به همانندان خود، و زندگى كردن در سختى (و تنگى معيشت)، و مرگى كه بدون زاد و توشه باشد؛
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) و به تو پنا مىبريم از بزرگترين حسرت مصيبت و بدترين (نوع) بدبختىها و بدى سرانجام و محروميت و نااميدى از ثواب و فرود آمدن عقاب.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و مرا و همه زنان و مردان با ايمان را از همهى اين امور (مواردى كه در اين دعا ذكر شد) در (سايهى) رحمت خود پناه ده، اى مهربانترين مهربانان!