وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
دعاى امام عليهالسلام است در پناه بردن به خدا از سختيها و اخلاق و كردار زشت.
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) خدايا! همانا من به تو پناه مىبرم از آشوب آز، و تندى خشم، و تسلط رشك، و سستى شكيبايى، و اندكى رضايت به بهرهى خود، و تندخلقى، و زياده روى در شهوت و خوى عصبيت،
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) و پيروى خواستههاى نفس، و مخالفت با (طريق) هدايت، و خواب غفلت و اقدام با مشقت، و مقدم داشتن باطل بر حق، و مداومت بر گناه، و كوچك شمردن نافرمانى، و بزرگ شمردن فرمانبرى،
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) و فخرفروشى ثروتمندان، و تحقير نيازمندان، و بد سرپرستى كردن نسبت به زيردستان، و ناسپاسى نسبت به آن كه به ما خوبى كرده،
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) و از اين كه ستمگرى را يارى رسانيم، يا آن كه كمك به ستمديده را واگذاريم، يا آنچه را كه حق ما نيست درخواست نماييم، و يا در دانش بىاطلاع سخن بگوييم.
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) و پناه مىبريم به تو از اين كه خيانت به كسى را در خود داشته باشيم، و به كردارهاى خود بباليم، و آرزوهاى خويش را دراز گردانيم،
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) و پناه مىبريم به تو از زشتى نهفتهها در دل، و ناچيز شمردن گناه كوچك، و از اين كه شيطان بر ما غلبه يابد، يا روزگار ما را به سختى در افكند، يا پادشاه بر ما ستم روا دارد.
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) و پناه مىبريم به تو از انجام اسراف، و از نبود (روزى) به اندازهى نياز،
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) و پناه مىبريم به تو از شاد شدن دشمنان، و از نيازمندى به همتاهاى خود، و از زندگى در سختى، و مردن بدون آمادگى،
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) و پناه مىبريم به تو از بزرگترين افسوس، و بزرگترين مصيبت، و بدترين بدبختى، و بدى بازگشت، و محروميت از ثواب و لزوم عقاب.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و مرا و همهى مردان و زنان با ايمان را به رحمت خود از اين امور پناه ده، اى مهربانترين مهربانان.