وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
پناه بردن به خدا از سختيها و اخلاق ناپسند و كردار نكوهيده
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) پروردگارا به تو پناه مىبرم از هيجان حرص و آز و از شدت خشم و چيرگى حسد و سستى صبر و كمى قناعت و بدى اخلاق و افراط در شهوت و ملكهى عصبيت (طرفدارى از باطل)
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) و (به تو پناه مىبرم) از پيروى هوس و مخالفت هدايت و خواب غفلت و انجام كارهاى سخت و مقدم داشتن باطل بر حق و اصرار كردن بر گناه و كوچك شمردن معصيت و سنگين دانستن طاعت و بندگى
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) و (به تو پناه مىبرم) از فخر فروشى ثروتمندان و خوار و كوچك شمردن نيازمندان و بدرفتارى با زيردستانمان و ناسپاسى نسبت به كسى كه به ما نيكى كرده است.
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) و (به تو پناه مىبرم) از اينكه به ستمگرى كمك كنيم يا اينكه ستمديدهاى را خوار گردانيم يا آنچه حق ما نيست بخواهيم يا دربارهى علم از روى نادانى سخن بگوييم.
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) و به تو پناه مىبريم از اينكه قصد غش و خيانت به كسى را در سر بپرورانيم و با اعمالمان به عجب و خودپسندى گرفتار شويم و آرزوهامان را دراز كنيم.
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) و به تو پناه مىبريم از باطن و سيرت زشت و كوچك شمردن گناه كوچك، و از اينكه شيطان بر ما چيره شود يا روزگار ما را بدبخت كند يا پادشاه بر ما ستم نمايد.
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) و به تو پناه مىبريم از اقدام بر اسراف و از نيافتن روزى به اندازهى نياز.
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) و به تو پناه مىبريم از سرزنش دشمنان و از احتياج به همنوعان و از زندگى در سختى و از مرگ بدون آمادگى (بدون توشه)
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) و به تو پناه مىبريم از بزرگترين افسوس و بزرگترين مصيبت و بدترين بدبختى و فرجام بد و نوميدى از ثواب و در افتادن به كيفر.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به من و همهى مردان و زنان با ايمان از آنچه گفته شد پناه ده، اى مهربانترين مهربانان.