دعای 8 ( دعا برای پناه بردن به خدا از سختی ها ) ترجمه جواد فاضل

(1) از هيجان حرص و صولت خشم و حمله حسد و ضعف صبر به درگاه تو پناه مى‌آورم. پروردگارا! به درگاه تو پناه مى‌آورم و تو نيز پناهم بخش تا موجودى آزمند و خويشتن دوست نباشم. مگذار كه صولت خشم حصار بردبارى مرا در هم بشكند و حمله‌ى حسد مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت فرو كشاند. پروردگارا! از خصلت طمع كه دنائت آورد و آبرو ببرد. از بدخوئى كه دل دوستان بشكند و به دشمنان نشاط و نيرو بخشد، از لجاج شهوت كه همتهاى بلند را پست سازد و پرده‌ى عفاف و عصمت چاك زند به درگاه تو پناه مى‌آورم. پروردگارا! از حميتهاى جاهلانه و عصبيتهاى ناهنجار كه حرمت انسانيت پاس ندارد و به حريم اجتماع پاى تعدى و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه مى‌برم.

(2) پروردگارا! روا مدار كه سر به دنبال هوس بگذارم و در ظلمات جهل و ضلال از چراغ هدايت به دور افتم و بيغوله را از شاهراه باز نشناسم. روا مدار كه به خواب غفلت فرو افتم و كيفر غفلت خويش‌ بينم. روا مدار كه به خاطر هوس خويش پاى بطلان بر عنوان حق گذارم و باطل را بر حق برگزينم. پروردگارا! مگذار دامان وجودم به پليديهاى گناه بيالايد و مگذار كه معصيتها را هر چه هم كوچك باشد كوچك بشمارم و نسبت به ملاهى و مناهى بى‌پروا باشم. و همچنان روا مدار كه طاعت اندك خويش را بسيار بينم‌

(3) و به خويشتن ببالم و گردن استكبار و افتخار برافرازم و به كيفر اين خودبينى و خودپرستى از ادراك فضائل و مكارم فرومانم. به سوى تو پناه مى‌برم و از تو همى خواهم كه مرا پناه دهى و آتش نخوت و فرعنت را به خرمن اعمال ما درنيندازى. پروردگارا! بر بيچارگى ما ترحم فرماى و مگذار كه نسبت به زيردستان خشم و خشونت روا داريم و بر آنان سخت و دشوار بگيريم. آنچنان كن كه خاطر زيردستان ما از دست ما نرنجد و زيردستان ما كه در حق ما محبت و مرحمت روا داشته‌اند از پاداش سپاس ما خوشنود شوند. آنچنان كن كه قدر نعمت بدانيم و شكر نعمت فرو گذاريم.

(4) پروردگارا! به درگاه تو پناه مى‌برم از اينكه ظالمى را در مظالم كردارش بستايم يا بدو در كردار ناهنجارش پشتيبانى و كمك دهم. به تو پناه مى‌برم از اينكه مظلومى را در چنگال ستمكاران وابگذارم و تا آنجا كه قدرت و قوت دارم از حمايتش مضايقت كنم. پروردگارا! به تو پناه مى‌برم از اينكه به حق خويش اكتفا نياورم و از حد خويش پاى به در برم و آنچه را كه شايسته‌ى من نيست تمنا بدارم. پروردگارا! به تو پناه مى‌برم كه از آنچه نمى‌دانم سخن بگويم و جاهلانه به معلومات و معقولات بپردازم و راه‌جويان را همچون خويشتن در تپه‌ى گمراهى و ضلالت سرگردان سازم.

(5) و به درگاه تو پناه مى‌آوريم كه در راه ديگران دام نيرنگ بگشائيم و زيان مردم بخواهيم. به تو پناه مى‌آوريم كه همچون فرومايگان از كار و كردار خويش راضى باشيم و در برابر ديگران گردنكشانه لب به خودستائى بگشائيم. پروردگارا! به درگاه تو پناه مى‌آوريم كه آز و آرزوى خود را از حد بگذرانيم و پيوسته به ارضاى آز و تامين آرزوى خويش همت بگماريم.

(6) الهى روا مدار كه پنهان ما از پيداى ما ناستوده‌تر باشد و در وراى صورت آراسته‌ى ما سيرتى زشت و ناهموار نهفته بماند. روا مدار اى خداى مهربان كه گناهان كوچك را با چشم حقارت بنگريم و به تكرارشان اصرار بورزيم و بدين ترتيب اهريمن گمراه و گمراه‌كننده را به خود راه دهيم و روزگار را بر خويش تباه سازيم. به درگاه تو از نكبت ايام و فساد آينده و ستم حكومت پناه مى‌برم.

(7) به درگاه تو پناه مى‌برم از اين كه با دخل اندك خرج گزاف روا بدارم و مانند اسرافكاران به پريشانى و پشيمانى درافتم. خداوندا! به تو پناه مى‌برم از روزگارى كه تهيدست بمانم و كف نياز به سوى همگنان خود دراز كنم و از آنان كفاف معاش بخواهم.

(8) پروردگارا از تباهى معيشت و سياهى روزگار و تنگى روزى و شماتت دشمن و ملامت دوست به تو پناه مى‌آورم. به تو پناه مى‌آورم از اينكه در اين دنيا تهيدستانه به سر ببرم و نابهنگام از اين دنيا رخت به دنياى ديگر فرو كشم و مجال توبه و انابت نيابم.

(9) از آن حسرت و حرمان بزرگ، از آن فاجعه‌ى كبرى، از آن بدبختى بى نظير يعنى سوء عاقبت و فقدان عافيت كه ايمان را به باد دهد و از رحمت واسعه‌ى تو محروم بدارد و عذاب ابدى بياورد به‌ درگاه تو پناه مى‌آورم.

(10) پروردگارا! صلى على محمد و آله. و مرا از اين مهلكه‌ها و مصاعب كه ياد كرده‌ام بركنار دار و آنكسان را كه به تو ايمان آورده‌اند همچنان از اين مصاعب و مهلكه‌ها پناه بخش. يا ارحم الراحمين.