وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَكَارِهِ وَ سَيِّيَ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ
دعاء براى پناه بردن از مكاره اخلاق و افعال مذمومه
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
(1) پروردگارا به تو پناه مىبرم از برانگيخته شدن حرص و آز و تندى غضب و غلبه كردن حس و سستى صبر و بردبارى و كمى قناعت و سركشى خوى و ملكه حميت
﴿2﴾
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
(2) و پيروى هوى و هوس و مخالفت راه راست و خواب غفلت و در مشقت انداختن خود و برگزيدن باطل بر حق اصرار بر گناه و از كوچك شمردن معصيت و بزرگ شمردن طاعت
﴿3﴾
وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا
(3) و مفاخرت بر ثروتمندان و خوار شمردن درويشان و بد سلوكى ديگرانى كه زيردست هستند و ناشكرى از نيكوكاران نسبت به ما
﴿4﴾
أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ
(4) و از معاضدت و يارى ستم پيشهگان و خوار گردانيدن ستم رسيدگان و اراده خواست آنچه كه براى ما سزاوار نيست و از سخنانى كه درباره علم مىگوئيم و از روى علم نيست.
﴿5﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا
(5) الهى پناه به تو مىبرم از انديشه ناپاكى كه براى خيانت به ديگران تخيل پيدا كند و از كردارهاى شگفتانگيز خويش و آرزوهاى دراز خويش.
﴿6﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ
(6) پروردگارا به تو پناه مىبرم از ناپاكى درون و ناچيز شمردن گناه و پيروى شيطان و سلطه نكبتآور روزگار و از ستم بيدادگرى پادشاهان.
﴿7﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
(7) الهى پناه به تو مىبرم از اسراف و ناراضى شدن به كفاف و عفاف
﴿8﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنَ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ ، وَ مِنْ مَعِيشَةٍ فِي شِدَّةٍ ، وَ مِيتَةٍ عَلَى غَيْرِ عُدَّةٍ .
(8) و پناه به تو مىبرم از شماتت دشمنان و از نياز به امثال خود و از زيستن در سختى و ناگوارى و مردن بدون تهيه زاد سفر
﴿9﴾
وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى ، وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَى ، وَ أَشْقَى الشَّقَاءِ ، وَ سُوءِ الْمَآبِ ، وَ حِرْمَانِ الثَّوَابِ ، وَ حُلُولِ الْعِقَابِ
(9) پناه به تو مىبرم از بدى بازگشت و نوميدى به ثواب از تهيدستى و فرود آمدن عذاب.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَعِذْنِي مِنْ كُلِّ ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
(10) خدايا رحمت تو بر محمد و آل محمد (ص)، پروردگارا مرا پناه ده از همه اين موانع و عوائق موفقيت و رستگارى و به رحمت خود همه مومنين و مومنات را از اين آفات مصوندار اى رحمكننده رحمكنندگان.
الهى اگر نفسى به تو پردازم
به حور و قصور كى نازم
الهى جمال تراست باقى زشتند
و زاهدان مزدور بهشتند الهى دعا به درگاه تو لجاجست
چون تو دانى كه بنده به چه محتاجست
الهى اگر تن مجرم است دل مطيع است
و اگر بنده بدكار است كرم تو شفيع است
الهى كاشكى عبدالله خاك بودى
تا نامش از دفتر وجود پاك بودى
دى آمد و نيامد از من كارى
امروز ز من گرم نشد بازارى
فردا بروم بيخبر از اسرارى
نا آمده بودم به از اين بسيارى
الهى همه از تو ترسند و عبدالله از خود
زيرا كه از تو همه نيك آمد و از وى همه بد
الهى اگر همه عالم باد گيرد چراغ مقبل نشسته نشود
و اگر همه جهان را آب گيرد داغ مدبر شسته نشود
بر ما از قبول خود درى بگشا كه ديگر بسته نشود الهى توانگران با زر و سيم سازند و درويشان با سخن و قسمنا سازند ديگران مست شرابند و من مست ساقى از ايشان فانى است و از من باقى است.