دعای 8 ( دعا برای پناه بردن به خدا از سختی ها ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! من به تو پناه مى‌برم از سركشى حرص و آز. و تاختن خشم و غضب. و چيره شدن رشك و حسد. و سستى شكيبايى و صبر. و كمى خرسندى و قناعت. و تندخويى و بدخلقى. و اصرار خواهش نفسانى و فشار شهوت. و حكمرانى تعصب و نژاد پرستى و حميت.

(2) و پيروى هوا و هوس و ناسازگارى و مخالفت با رستگارى و هدايت. و خواب آلودگى بى خيالى و غفلت. و دست گرفتن تكلف و زحمت. و اختيار باطل بر حق. و تكرار گناه و اصرار بر معصيت. و ناچيز شمردن گناه و نافرمانى، و كوچك ديدن خلاف و معصيت. و بزرگ داشتن و زياد انگاشتن فرمانبرى و اطاعت.

(3) و به خود باليدن مالداران و به خود نازيدن اهل ثروت. و خوار ديدن نيازمندان. و بدرفتارى با زيردستان. و فروگذارى سپاس از كسى كه نسبت به ما خوبى و نيكويى كرده.

(4) يا اينكه ستمگرى را كمك كنيم و يا ستمديده‌اى را خوار سازيم. يا چيزى را كه حق ما نيست خواسته باشيم. و يا در مورد علم بدون اطلاع و آگاهى و بصيرت چيزى بگوييم.

(5) و به تو پناه مى‌بريم از اين كه بر كسى غش در معامله و خيانت را در دل داشته باشيم. و از اين كه به سبب اعمال و كردارمان خودبين و خودپسند و از خود راضى باشيم. و آرزوهاى دراز را در دل بپرورانيم.

(6) و از بدى اندرون و باطن و پنهان و ناچيز و كوچك گرفتن گناه خرد، و از چيرگى و دست يافتن شيطان بر ما، و يا از نابود كردن فرمانروايان ما را، به تو پناه مى‌بريم.

(7) و از دست يازيدن به اسراف، و از نداشتن روزى به قدر كفاف، و از شادى و شادمانى دشمنان و از نيازمندى به همپايگان به تو پناه مى‌بريم.

(8) و از زندگى در سختى و مردن بى تدارك و بى توشه و ساز و برگ به تو پناه مى‌بريم.

(9) و از بزرگترين افسوس و حسرت، و بزرگترين بلا و مصيبت، و بدترين بدبختى، و از بدى بازگشت به سوى تو، و دست خالى بودن از پاداش، و نوميد بودن اجر و ثواب، و رسيدن كيفر و آمدن عذاب، به تو پناه مى‌بريم.

(10) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و مرا و همه‌ى مردان و زنان باايمان را از همه‌ى اين‌ها كه گفته شد پناه ده، اى مهربان‌ترين مهربانان.