هشدارهاي پروردگار به انسان

پروردگار در قرآن مي‌فرمايد:

دوزخيان پنج مرتبه از من درخواست مي‌کنند ما را يک بار ديگر به دنيا برگردان، تا تو را اطاعت كنيم. ما با دست خود دوزخي شده‌ايم، هيچ کس در جهنم رفتن ما دخالت نداشت. پروردگار در مرتبۀ چهارم به آن‌ها مي‌فرمايد:

(أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فيهِ)

من به اندازه‌اي که بيدار و بندۀ واقعي مي‌شديد، به شما عمر داده‌ام. شما براي هدايت و انسان شدن، ششصد سال عمر لازم نداشتيد. مگر علي اکبر و قمر بني هاشم چقدر عمر داشتند؟ مگر فاطمۀ زهرا3 چقدر عمر داشت؟ مگر بعضي از انبيا و دانشمندان چقدر عمر كرده‌اند؟

اما پروردگار در مرتبۀ پنجم که آنان مي‌گويند ما را به دنيا برگردان، مي‌فرمايد: همان لفظي که به سگ گفته مي‌شود:

(اخْسَؤُا فيها وَ لاتُكَلِّمُونِ)

برويد و تا ابد با من حرف نزنيد. يعني از اين چند روز دنيا، لذت ربا، زنا، دروغ، تهمت، غيبت و جنايت‌ می‎کند؛ بعد پنج بار التماس می‎كند و پروردگار زبان آدم را می‎ببندد و او را به دوزخ می‏اندازد. آیا آن عذاب به اين لذت‌ها مي‌ارزد؟