وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ مُتَفَزِّعاً إِلَي اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ
از دعاهاى امام عليهالسلام است هنگام پناه بردن به خداى توانا و بزرگ
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ
(1) بار خدايا من به بريدن از ديگرى و پيوستنم به تو خود را پاك و پاكيزه نمودم،
﴿2﴾
وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ
(2) و به همهى وجودم به تو رو آوردهام
﴿3﴾
وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ
(3) و از كسى كه به بخشش تو نيازمند است روگردانيدهام،
﴿4﴾
وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ
(4) و خواهشم را از كسيكه از احسان تو بىنياز نيست برگردانيدهام،
﴿5﴾
وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الُْمحْتَاجِ إِلَى الُْمحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ .
(5) و دانستم كه خواستن نيازمند از نيازمند از سبكى انديشه (بينائى) و گمراهى خرد او است،
﴿6﴾
فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا ، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا ، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا .
(6) زيرا بسا از مردم را ديدم- اى خداى من- كه به وسيلهى جز تو عزت و بزرگى طلبيدند و خوار شدند، و از غير تو دارائى خواستند و بىچيز شدند، و قصد بلندى كردند، و پست گرديدند،
﴿7﴾
فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ ، وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ .
(7) پس بر اثر ديدن مانندهاى ايشان دورانديشى دورانديش درست و بجا است كه پند گرفتنش او را موفق ساخته و برگزيدنش او را به راه راست رهبرى نموده است،
﴿8﴾
فَأَنْتَ يَا مَوْلَايَ دُونَ كُلِّ مَسْؤُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي ، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي
(8) پس از اين رو اى مولاى من توئى در خواستگاه من نه هر كه از او درخواست مىشود، و توئى رواكنندهى حاجت و خواهشم نه هر كه از او طلب و خواهش مىشود،
﴿9﴾
أَنْتَ الَْمخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي ، لَا يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي ، وَ لَا يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي ، وَ لَا يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي
(9) تو اختصاص داده شده و يگانهاى به دعاء و خواندن من پيش از هر خوانده شدهاى، كسى در اميد من با تو شريك نمىشود، و در خواندنم با تو برابر نمىگردد، و دعايم كسى را با تو به يك رشته درنمىآورد
﴿10﴾
لَكَ يَا إِلَهِي وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ ، وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ ، وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ، وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ .
(10) اى خداى من مخصوص تو است يكتائى عدد، و براى تو است صفت قدرت كامله، و كمال توانائى و نيرومندى، و پايهى بلندى و برترى،
﴿11﴾
وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمْرِهِ ، مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ ، مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ ، مُخْتَلِفُ الْحَالَاتِ ، مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ
(11) و هر كه جز تو در زندگانيش به رحمت نيازمند است، و بر كار خود مغلوب و زيردست است، در حالات گوناگون، و در صفات منتقل شونده است (از كودكى به پيرى و...)
﴿12﴾
فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ ، فَسُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ .
(12) پس تو از داشتن مانندها و همتاها برتر، و از داشتن مانندها و همتاها بزرگترى، منزه و پاكى جز تو معبود به حقى نيست