وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ مُتَفَزِّعاً إِلَي اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ
و از دعاى آن حضرت عليهالسلام است هنگام پناه بردن به خداى توانا و بزرگ
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ
(1) بارخدايا به راستى من به بريدن از دنيا و توجه به تو خود را رها كردم.
﴿2﴾
وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ
(2) و با همهى وجودم روى به تو آوردم.
﴿3﴾
وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ
(3) و از آنچه به عطاى تو نيازمند است روى گرداندم.
﴿4﴾
وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ
(4) و درخواستم را از كسى كه از احسان تو بىنياز نيست گرداندم.
﴿5﴾
وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الُْمحْتَاجِ إِلَى الُْمحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ .
(5) و ديدم كه در حقيقت طلب محتاج از محتاج ابلهى رأى و گمراهى عقل است.
﴿6﴾
فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا ، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا ، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا .
(6) زيرا بسيار ديدهام اى خداى من مردمى را كه عزت به غير تو طلبيدند و خوار شدند، و از غير تو ثروت خواستند و بى چيز شدند، و آهنگ بلندى كردند و پست شدند، پس درست است.
﴿7﴾
فَصَحَّ بِمُعَايَنَةِ أَمْثَالِهِمْ حَازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبَارُهُ ، وَ أَرْشَدَهُ إِلَى طَرِيقِ صَوَابِهِ اخْتِيَارُهُ .
(7) كه بر اثر ديدن امثال اينان عبرت يافتن انسان دورانديش موفقش ساخته و بواسطهى انتخابش به راه درست راهنمايى يافته.
﴿8﴾
فَأَنْتَ يَا مَوْلَايَ دُونَ كُلِّ مَسْؤُولٍ مَوْضِعُ مَسْأَلَتِي ، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍ إِلَيْهِ وَلِيُّ حَاجَتِي
(8) پس تويى اى مولاى من جايگاه خواستهام نه كسان ديگر كه مورد سئوالند و تويى برآرنده حاجتم نه ديگرانى كه مورد طلبند.
﴿9﴾
أَنْتَ الَْمخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتِي ، لَا يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي ، وَ لَا يَتَّفِقُ أَحَدٌ مَعَكَ فِي دُعَائِي ، وَ لَا يَنْظِمُهُ وَ إِيَّاكَ نِدَائِي
(9) و پيش از هر كه خوانده شود تويى مخصوص به خواندن و دعاى من، و هيچكس شريكت نيست در اميدم، و با تو برابر نيست در دعايم، و با تو پيوسته نيست در ندايم.
﴿10﴾
لَكَ يَا إِلَهِي وَحْدَانِيَّةُ الْعَدَدِ ، وَ مَلَكَةُ الْقُدْرَةِ الصَّمَدِ ، وَ فَضِيلَةُ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ، وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَ الرِّفْعَةِ .
(10) اى خداى من يگانگى عدد و يكى بودن و صفت قدرت بىنيازى، و فضيلت توانايى و نيرومندى، و درجهى بلندى و برترى به تو اختصاص دارد.
﴿11﴾
وَ مَنْ سِوَاكَ مَرْحُومٌ فِي عُمْرِهِ ، مَغْلُوبٌ عَلَى أَمْرِهِ ، مَقْهُورٌ عَلَى شَأْنِهِ ، مُخْتَلِفُ الْحَالَاتِ ، مُتَنَقِّلٌ فِي الصِّفَاتِ
(11) و هر كس غير تو در زندگيش مورد رحمت توست، و در كار خويش تحت تسلط تو، و در منزلش تحت اختيار تو، حالاتش متضاد، و صفاتش ناپايدارند.
﴿12﴾
فَتَعَالَيْتَ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْأَمْثَالِ وَ الْأَنْدَادِ ، فَسُبْحَانَكَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ .
(12) پس تو والاتر از آنى كه شبيه يا مخالفى داشته باشى، بزرگتر از آن كه مانند و همتا برايت بوده باشد، پس پاك و منزهى تو اى خداوندى كه خدايى جز تو نيست.