دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا اى كسى كه وصف وصف‌كنندگان او را نمى‌ستايد،

(2) و اى كسى كه اميد اميدواران از او نمى‌گذرد،

(3) و اى كسى كه پاداش نيكوكاران نزد او تباه نمى‌گردد،

(4) و اى كسى كه پايان ترس عبادت‌كنندگان او است،

(5) و اى كسى كه منتهاى بيم پرهيزكاران او است،

(6) اين جاى كسى است كه دستهاى گناهان او را دست به دست داده‌اند و مهارهاى خطاها او را كشيده‌اند، و شيطان بر او غلبه و چيرگى نموده پس از آنچه تو به آن امر نموده‌اى از روى تجاوز از حد كوتاهى كرده و آنچه نهى كرده‌اى از روى غرور انجام داده‌

(7) مانند كسى كه به قدرت و توانائى تو بر خود نادان، يا بسيارى احسان تو را به خود انكار كرده باشد تا چون ديده‌ى هدايت و رستگارى براى او گشوده و ابرهاى كورى (گمراهى) از پيش او باز شد، آنچه خود را به آن ستم نموده شمرده، و در آنچه به آن پروردگارش را نافرمانى كرده انديشيده، پس گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظيم خود را عظيم ديده،

(8) پس در حاليكه به تو اميد دارد و از تو شرمنده است به سوى تو روى آورده، و با اعتماد به تو خواهشش را به تو متوجه گردانيده، پس از روى يقين با طمع خود قصد تو كرده، و از روى پاكى با ترسش آهنگ تو نموده، در حاليكه به هر كس كه به او طمع دارند جز تو طمع نداشته، و از هر چه از او مى‌ترسند جز تو نمى‌ترسد،

(9) پس با زارى در برابر تو ايستاده،و با فروتنى ديده بر زمين انداخته، و براى عزت و بزرگواريت با خوارى سر به زير افكنده، و با خضوع از راز خود آنچه تو به آن از او داناترى برايت آشكار نموده، و با فروتنى از گناهانش آنچه تو حساب آن را بهتر مى‌دانى شمرده، و از بزرگى گناهانى كه در علم تو او را تباه ساخته و زشتى گناهانى كه در حكم و فرمان تو او را رسوا گردانيده از تو استغاثه و فرياد رسى خواسته همان گناهانى كه خوشيهاى آن سپرى گشته، و گرفتاريهايش (در دنيا و آخرت) به جا مانده است‌

(10) اى خداى من اگر او را كيفر نمائى عدل و داد تو را انكار نمى‌نمايد، و اگر او را ببخشى و مهربانى كنى عفو تو را (نسبت به وسعت رحمتت) بزرگ نشمارد، زيرا تو پروردگار كريم و بزرگوارى هستى كه آمرزش گناه بزرگ نزد او بزرگ نيست،

(11) بار خدايا اينك منم كه به درگاه تو آمده‌ام در حاليكه فرمانبرم فرمان تو را در دعائى كه به آن امر فرموده‌اى و خواهانم وفاى به وعده‌ات را در اجابتى كه به آن وعده داده‌اى، آنجا كه مى‌فرمائى: مرا بخوانيد براى شما اجابت نمايم (روا سازم)

(12) بار خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست و با آمرزش خود به من رو آور چنانكه من با اعتراف خويش به تو رو آوردم، و مرا از افتادنگاههاى گناهان بردار (حفظ فرما) چنانكه خود را براى تو پست ساخته‌ام، و مرا در پرده‌ى (رحمت) خود بپوشان چنانكه در انتقام و به كيفر رساندن من درنگ نمودى،

(13) بار خدايا قصد مرا در فرمانبريت پابرجا گردان و بينائيم را در بندگيت استوار ساز، و مرا توفيق ده به كارهائى (عبادت از روى اخلاص) كه به وسيله‌ى آن چركى گناهان را از من بشوئى (آنها را نابود كرده و مرا بيامرزى) و هنگام مرگ مرا بر دين خود و آئين پيغمبرت (حضرت) محمد- عليه‌السلام- بميران،

(14) بار خدايا من در اينجا به سوى تو توبه و بازگشت مى‌نمايم از گناهان بزرگ و كوچك خويش و از گناهان پوشيده و آشكارم، و از لغزشهاى گذشته و تازه‌ام توبه و بازگشت كسى كه گناهى (از گناهان) را با خود نگويد، و در دل نگذراند كه به گناهى بازگردد (دوباره مرتكب شود)

(15) و تو اى خداى من در كتاب محكم و استوار خود فرموده‌اى كه تو توبه و بازگشت را از بندگانت مى‌پذيرى، و از گناهان (و خطاها) درمى‌گذرى و آنها را كه پيوسته توبه مى‌كنند دوست مى‌دارى پس چنانكه وعده فرموده‌اى توبه‌ى مرا بپذير و چنانكه ضمانت نموده‌اى از گناهانم درگذر، و چنانكه شرط كرده‌اى محبت و دوستى خود را براى من لازم گردان‌

(16) و شرط و قرار من اى پروردگار من با تو آن است كه به ناپسند تو بازنگردم، و ضمانتم آن است كه در نكوهيده‌ى تو بازگشت ننمايم، و عهد و پيمانم آنست كه از همه‌ى گناهان تو دورى نمايم،

(17) بار خدايا تو به آنچه كه كرده‌ام داناترى پس بيامرز براى من آنچه را كه مى‌دانى، و به قدرت و توانائى خود مرا باز گردان به آنچه دوست دارى،

(18) بار خدايا مرا گرفتاريهائى است كه آنها را ياد دارم، و گرفتاريهائى كه فراموش كرده‌ام و همه‌ى آنها جلو چشم تست كه به خواب نمى‌رود، و در علم تو است كه فراموش نمى‌نمايد، پس در برابر آن گرفتاريها به صاحبانش عوض ده، و گرانى آنها را از من بيافكن، و سنگينيش را از من سبك گردان، و مرا نگاهدار از اينكه نزديك مانند آنها روم،

(19) بار خدايا براى من وفاى به توبه و به سر رساندن آن نيست جز به نگهدارى تو، و خوددارى از گناهان نيست جز به نيرو و توانائى تو، پس مرا (براى وفاى به توبه) به توانائى كافى نيرومند گردان و به نگهدارى بازدارنده (از گناهان) مرا همراهى فرما،

(20) بار خدايا هر بنده‌اى كه به درگاه تو توبه نموده باز گردد و او را در علم غيب نزد تو (علم به نهانى‌ها كه مختص به تو است) توبه‌شكننده، و به گناه و خطاى خويش باز گردنده باشد، پس من به تو پناه مى‌برم چنين (و مانند او) باشم پس اين توبه‌ى مرا توبه‌اى قرار ده كه پس از آن (هنگام يادآورى گناه) به توبه‌اى نيازمند نباشم، توبه‌اى كه باعث نابود شدن آنچه (گناهان) گذشته، و سلامتى (از خطاها) در آنچه (از عمر) باقى مانده است باشد

(21) بار خدايا من از نادانى خود به درگاه تو عذر مى‌خواهم، و بخشش بدى كردارم را درخواست مى‌نمايم پس از روى احسان مرا به پناه رحمت و مهربانيت درآور، و به فضل و بخشش به پرده‌ى عافيتت مرا بپوشان،

(22) بار خدايا از انديشه‌هاى دل و نگاههاى زيرچشمى (مانند نگاه به حرام) و گفتگوهاى (بيجاى) زبانم كه مخالف خواسته (رضا و خوشنودى) تو يا بيرون از دوستى (پاداش دادن) تو باشد به سويت توبه مى‌كنم توبه‌اى كه با آن هر اندامى جداگانه از كيفرهاى تو سالم ماند، و از قهرها و سختگيريهاى دردناكت كه بيدادگران مى‌ترسند آسوده باشد،

(23) بار خدايا به تنهائيم در برابر تو، و طپيدن دلم از ترس تو، و لرزه‌ى اندامم از هيبت و بزرگوارى تو رحم فرما، زيرا اى پروردگار من گناهانم در درگاه تو مرا در جاى رسوائى برپا داشته، پس اگر خاموش گردم كسى درباره‌ام سخن نمى‌گويد، و اگر شفيع و ميانجى بطلبم سزاوار شفاعت نيستم‌

(24) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و كرم خود را در گناهانم شفيع گردان، و به عفو و گذشت خود گناهانم را ببخش، و مرا به جزائى كه سزاوارم و آن عذاب تست جزا مده و احسان خود را بر من بگستر، و مرا به پرده‌ى (عفو) خويش بپوشان، و با من رفتار كن رفتار نيرومندى كه بنده‌ى خوارى پيش او زارى كرده و آن به او مهربانى نموده، يا رفتار توانگرى كه بنده‌ى بى‌چيز نزد او رفته و آن توانگر او را بى‌نياز كرده‌

(25) بار خدايا از (كيفر) تو براى من پناه‌دهنده‌اى نيست پس بايد قدرت و توانائيت مرا پناه دهد و شفيعى براى من به سوى تو نيست پس بايد احسان تو مرا شفاعت نمايد، و گناهانم مرا ترسانيده پس بايد گذشتت مرا ايمن گرداند،

(26) پس آنچه گفتم از روى نادانى به بدى كردار و از روى فراموشى كار ناپسنديده‌ام كه گذشته نيست، بلكه براى آنست كه آسمان تو و هر كه در آنست، و زمين تو و هر كه بر روى آنست پشيمانى را كه به تو آشكار ساختم، و توبه‌اى را كه در آن به تو پناه بردم بشنوند،

(27) تا شايد برخى از آنان به رحمت و مهربانيت بر بدى جايگاهم به من رحم نمايد، يا براى بدى حالم بر من رقت و مهربانى كند پس از جانب او دعا و درخواستى به من رسد كه از دعاى من نزد تو شنيدنى‌تر باشد يا از او شفاعتى به من رسد كه نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد كه رهائى از خشم تو و رستگاريم به خوشنوديت به وسيله‌ى آن باشد،

(28) بار خدايا اگر پشيمانى به سوى تو توبه است پس من پشيمانترين پشيمانهايم، و اگر به جا نياوردن گناه تو، توبه و بازگشت است پس من نخستين توبه‌كنندگانم، و اگر درخواست آمرزش سبب ريختن گناهان است پس من به درگاه تو از درخواست‌كنندگان آمرزشم،

(29) بار خدايا چنانكه به توبه فرمان دادى و پذيرفتن (آن) را ضمانت كردى، و به دعا (و درخواست) ترغيب نمودى، و وعده‌ى روا ساختن دادى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و توبه‌ام را بپذير، و مرا به نوميدى از رحمتت باز مگردان، زيرا تو بر گنهكاران آمرزنده‌اى، و بر خطاكاران توبه‌كنندگان مهربانى‌

(30) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و چنانكه ما را به سبب او هدايت نمودى، و بر محمد و آل او درود فرست چنانكه ما را به وسيله‌ى آن بزرگوار (از نادانى) رهانيدى بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه ما را روز رستاخيز و روز نيازمندى به تو (از عذاب) شفاعت نمايد، زيرا تو بر هر چيز توانائى، و آن (خواسته‌ى من) بر تو آسان است